zondag 6 maart 2016

Dragen.

Toen Olle en zijn hoogzwangere Marije naar een babybeurs gingen,
wilden ze eigenlijk een draagdoek kopen.
Maar door de overdosis ouders met baby's in doeken wilden ze ineens niet meer.
En dus kochten ze een draagzak. Zo eentje die op je buik kan.
En ook op je rug.
Papa Olle draagt Floor soms nog op zijn buik.
Marije vindt het wat zwaar en draagt die Floortje op haar rug.
Och.....en dat geeft heel mooie plaatjes.








Eenmaal op rug of buik geeft Floortje zich over aan de gang van degene die haar draagt. Ze lijkt te mijmeren......één te zijn met dat wat is.





Leven op en met het land doet iets met de mens. 
De aarde draagt in wezen ook.
En je kunt niet anders dan je overgeven aan degene die je draagt.
Een te worden met dat wat is.

Dat zie je en dat voel je, daar tussen de olijfbomen, op het Portugese land.







donderdag 3 maart 2016

Waar wij waren.

Afgelopen zaterdag werd Olle 28 jaar.
Da's een beste leeftijd.
Bijna 30.
Maar ja, dat kind woont niet meer om de hoek hè?
En dus reisden we af. 
2,5 uur treinen, 2,5 uur vliegen en 2 uur rijden.
En vooral dat laatste ging niet helemaal vanzelf.
Keurig een routekaartje gehaald bij de ANWB, de Tomtom mee.....
maar de info over Portugal lezen? Op dat gratis routekaartje?
Pfff, dan hadden we tenminste begrepen wat het autoverhuurbedrijf bedoelde met 'Tolwegen'.
Tjongejonge....Jut en Jul op reis. 
Het was donker, het regende.......en het adres in Faia werd maar slecht opgepikt door de Tom Tom.
En dus stonden we om 10 uur ergens op een rotonde, belden Olle en hoorden na een aantal minuten vanuit het dal een autootje aankomen. Olle!! Wat was dat een fijn weerzien.

En toen waren we er. In Faia. 
En was het behoorlijk koud, zomaar ineens.
Aan de overkant lag de sneeuw op de heuvels.
Grappig om de volgende morgen pas te zien waar we beland waren.










Binnen hingen de slingers en was het goed toeven.




Vers brood op de plank (met heerlijke olijfolie uit eigen gaard).....



en een knappend houtvuur in de haard. (en vloerverwarming......)




Het kind tussen de olijfbomen.



En het Floortje, samen met haar pap en mam  op haar best.




Het was fijn er te zijn. Heerlijk om samen te praten en te eten, te spelen en in het zonnetje te zitten.
Want het zonnetje ging schijnen hoor!!

Morgen meer. 
Over fikkie stoken, stront verspreiden en amandelbomen.
Over het beginnen van een groentetuin en wandelen met mama.....
En o ja...over schapen en honden.
Ook.











zondag 21 februari 2016

Wij deden een dagje sap......(mèt recept).


Wij deden vandaag een dagje thee en sap.
Er zat een beetje een schoonmaak-idee achter.
Gewoontes doorbreken, dat kan voor niemand kwaad.
We begonnen met zuurkool-sap en na die fles eentje vol bietensap.
 Tot slot nog een fles wortel-appelsap. 
Met zijn tweeën hè?
Verder liters en liters thee en tot slot
van deze dag een theelepeltje bio-bouillonpoeder
met warm water.
En ik ben daar niet echt goed in.
Ik kan soms een halve dag niets eten, maar als dat dan de bedoeling is
lukt me dat erg slecht.
Het weer zat ook niet mee hè?


Toen het donker werd, was ik er helemaal klaar mee. Ik weet het, het is buitengewoon kinderachtig.
Een dag....gewoon één dag niet eten. Tssss.
Maar ik had  gisteren ingrediënten gekocht voor een heerlijke salade en die moest ik maken.
Wij waren namelijk in Zwolle en naast museum de Fundatie (waar we ook waren) zit een prachtige natuurvoedingswinkel,
GooodyFooods. (KLIK)
En daar was een proeverij.
En daar zijn wij altijd voor te porren, voor proeverijen.

Umeboshi pasta had ik nog nooit gegeten.
Het is een pasta van  Japanse gepekelde pruimen.
Het heeft iets fris-zoetigs en ook citroenerigs.
Het  is niet goedkoop, maar je doet er lang mee.


En wisten  jullie dat je radijsjes in kleine plakjes kunt snijden en ze dan heel goed kunt wokken?
Ik wist het niet, maar de smaak wordt zachter. Heerlijk.





Goed, het recept:

SALADE VAN VELDSLA,WITTE BONEN EN RADIJS.
Ingrediënten:
Blikje witte bonen.
Bakje veldsla
Bosje radijs.
Eetlepel sesamolie.

Wortelsap
Tahin 
theelepel umiboshi-pasta.
Teentje knoflook, geperst



Snijd de radijsjes in plakjes en wok ze op een klein vuurtje een minuut of vijf.
Doe in een schaal en voeg de uitgelekte bonen toe en gesneden veldsla.
Over verhoudingen staat niets geschreven. Beetje op gevoel dus.

Maak een dressing van tahin, wortelsap en umeboshi pasta en voeg daar de geperste knoflook aan toe.
Wortelsap kun je natuurlijk kopen, maar je maakt het net zo snel zelf.
 Je raspt een stuk wortel en wringt dat uit in een (zak)doek. 
Handig als eerste babyslokje ook .

Wij aten er verder niets bij........ ;-) en genoten intens.
Ook van het kopje koffie toe trouwens.

zaterdag 13 februari 2016

OP FIETSE.


winter 2016

Drie keer per week fiets ik.
Een half uur.
Nee, ik fiets niet alleen en nee, ik ga nergens naar toe.
Op commando trap ik zwaarder en zwaarder.....
net als Ellen.
Zij een nieuwe hartklep en ik een pacemaker.
Wij zijn de enige vrouwen in het groepje van zes.
Bert heeft een hartaanval gehad en heeft een stent.
Nee, niet erfelijk belast, geen overgewicht, geen verhoogd cholesterol.
Wel een dochter van anderhalf. Veertig is Bert.
Kees heeft een paar jaar geleden zijn bedrijf verkocht.
Hij deed alleen nog maar dingen die hij niet leuk vond.
Nu had ie tijd voor vakanties. Twee keer maakte hij een reis en toen
ging het licht uit. 
Hij heeft een aantal by-passes. Een litteken bij zijn pols
en een hele streep midden over zijn borst.

Dan is er ook Joop. Joop is 50.
Hij voelde zich misselijk en toen hij thuiskwam ging hij onderuit.
Zijn vrouw had net de dag ervoor een opfriscursus BHV gedaan.
Zij kon hem meteen re-animeren. Binnen anderhalf uur was hij gedotterd
en hij wil met liefde meer betalen voor zijn ziektekostenverzekering.
Als dat geld dan maar naar het ambulance-personeel gaat. Die mensen verdienen dat.
Vorige week kwam zijn dochter van 13 mee.
Zij had haar vader onderuit zien gaan en heeft er nog last van.
Zij keek toe hoe hij fietste en daarna deden ze samen iets met een bal.
Plezier hadden ze.

En dan nog Peter.
Hij is erfelijk belast (verhoogd cholesterol), maar deed veel aan sport.
En toch heeft ook hij een aantal by-passes. Hij had wat vage klachten maar ging gewoon door.
Tot een fietstest helemaal niet goed ging.
winter 2016

Wij fietsen met zijn zessen drie keer per week een half uur.
Onze bloeddruk wordt gemeten en we plakken zelf pleisters en koppelen daar een kastje aan om onze hartslag te controleren.
En weet je?
Ik heb een hekel aan fietsen,altijd gehad, maar dit is leuk.
Na het halve uur fietsen olv. twee fysio-therapeuten mogen we zelf kiezen wat we dan nog doen.
Ik wandel op de loopband, doe wat op de crosstrainer en soms doen we een potje
tafeltennis. De Harten-dames tegen de Bypasses.
Neu, we houden de score niet bij.
Dat we het nog doen met onze nieuwe bedrading,omleidingen en batterijen,
dat vinden we al mooi genoeg.



winter 2016



Het is goed om weer zo fysiek bezig te zijn. Na afloop drinken we een kop thee en bespreken we wat ons bezighoudt.
Als daar tranen bij komen, vindt iedereen dat de gewoonste zaak van de wereld.
Het is dat hart hè? Daar komt alles samen. Het fysieke en het mentale.
Concentratieverlies, vergeetachtigheid, tranen, onzekerheid.....we moeten meer terugvinden dan alleen een goed ritme.
Weet je wat het is? Wij willen allemaal hetzelfde.
LANG WILLEN WE LEVEN,
IN DE GLORIA!!!!!


En dan even voor de leut:


dinsdag 9 februari 2016

Ontmoeting en afscheid.

Twee kleinkinderen zijn er nu in huize Fruttelvreugd.


Eerst kwam daar die Floortje op een zomers hete dag ter wereld en toen kwam daar die Simeon,
zo midden in de Winter als maar mogelijk.


Neef en nicht ontmoetten elkaar de afgelopen week.
Neef, nog geheel en al in de zwaarte, liggend op zijn kussen.
Nicht, al wakker en klaar om met grijpgrage handjes haar neefje te verkennen..


Ach en ik ontmoet dat kleine mensenkind ook keer op keer en dat zijn bijzondere momenten.






Floor vierde feest in het bedje dat ik kocht voor  kleine logé's....

...en ze maakte dikke pret met haar papa.

En nu?
Nu is het Floortje met haar pap en mam verhuisd naar Portugal. 
Het was dus een welkom en een afscheidsweekend.
Da's niet erg, maar ook niet mis.

Gisteravond belde Olle.
Na een goede reis zijn ze aangekomen in Faia.
 Ik hoorde aan zijn stem de nieuwsgierigheid, de opwinding en de blijdschap. 
Hij stond in het donker tussen de olijfbomen.
 Het was een mooie avond vertelde hij en hij had zin om te beginnen met het grote werk daar op het Portugese land,
Dat van die nieuwsgierigheid, die opwinding en die blijdschap zei hij niet hoor.
Ik weet dat, ik hoorde het en zag hem voor me. 
De familie sliep al, maar hij kon de slaap niet vatten.
Het lijkt me heerlijk om zo jong te zijn en je hart te volgen.
Daar leer ik van.



Vroeger was er alleen maar telefoon.
Ik ben zo verschrikkelijk blij met alle media die er nu zijn.
Zo kan ik  de reis naar Portugal een beetje volgen. 
Zo zie ik ineens een foto van een afgeladen bus, met een blij kind tussen alle spullen.
 Dat is toch leuk.

Mijn conditie komt langzaam terug en ik denk al aan het boeken van een reisje.
Dit is een winter die me naar zonneschijn doet verlangen.
Warme zonnestralen op mijn huid......mmmmmmmm.

donderdag 4 februari 2016

Op slag!






Geboren is hij. Bij Dochterlief en Vriend:

SIMEON THORE.

God, wat is hij prachtig. Bijna 9 pond en 57 cm. 

En ik?
Ik ben zijn Grootmoeder.
Hij liet op zich wachten, maar nu is hij werkelijk op aarde gekomen.
En hoe.
Ik ben verliefd.
Op slag!!