donderdag 8 juni 2017

Een jaar overbruggen.



(Chartres 2015)



Een jaar te overbruggen….
Hoe doe ik dat?
Ga ik nu gewoon door?
Vertellen wat mij zoal bezighoudt?
Thuis en op school?
In mijn hart en op het land?
Het gaat niet zonder te vertellen wat was,
omdat het groot is voor mij. Heel groot.

Een jaar.
Het jaar dat ik besloot op avontuur te gaan.
Gedetacheerd werd in het Midden van het Land.
Het jaar ook dat mijn Lief besloot een andere weg
te gaan.Een onomkeerbare weg.
Hij verkoos het Hemelse boven het Aardse........
De dag,dat Het gebeurde en voor altijd Alles Anders werd.
Waarin wij elkaar nog spraken, 2 keer……en ik voelde dat het niet goed ging.
Ik was er bijna bij. Hoorde het, wist het…….
Ruw, opengereten, pijnlijk en verdrietig.
Die dag.
Er was geen reden meer om te zien of ik daar in het
Midden van Land een plek kon vinden…….
En dus ben ik terug. Hier op het Drentse Land.


(tuin)



Ik val en sta op. Val en sta op. Wat een proces en wat
een energie kost rouwen, verwerken.
Na acht maand besloot ik daar toch hulp bij te vragen.
Niet omdat ik niet rouwen kan, dat kan ik.
Maar hulp om Die Dag minder groot te laten worden.
Die dag, die dag…..7 oktober 2016.

En ik zie lichtpuntjes. Ik zie ze echt.
Daar wil ik over vertellen. Dat wil ik delen.
Omdat ik, teruglezend in mijn eigen blog zie hoe woorden
kunnen doen lachen en huilen, zalven en inpeperen.
Hoe ik vanaf 2013 toch verhaal schreef. Over het leven.
Het Leven.
Omdat verhalen mensen kunnen raken en overeenkomsten
soms nieuwe waardevolle inzichten met zich meebrengen.
Door woorden die wij delen…..richten. Tot elkaar, met elkaar.

Hoe verder?
Niet bang zijn, elke reis begint immers met een eerste stap.
En in die eerste stap ligt het vervolg besloten.







(zou bijna AMEN zeggen ;-))


(Werken in de tuin, dat deed hij op Geheel Eigen Wijze ;-))




25 opmerkingen:

  1. Dat is een ongelooflijk heftig jaar voor je geweest maar wat ben ik blij om weer wat van je te horen. Ik ken je niet persoonlijk maar moest toch regelmatig aan je denken. Heel veel liefs en nogmaals zo fijn dat je er weer bent💙💙😍

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach: wat n verdrietig verhaal.... af en toe kijk ik nog eens op allerlei blogs en zo kwam ik even bij jou langs. Ik wens je het allerbeste en hoop dat je weer plezier en kracht kunt halen uit de natuur,je kinderen en lieve kleinkinderen, je hobbits, de vrije school( mijn dochter start na de zomer voor t eerst op n nieuw gestartte school in rdam) liefs fleur 🌺🍀🦋

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Och Carin... Ik kan alleen maar stil zijn. Heel stil

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Och Carin... Ik kan alleen maar stil zijn. Heel stil

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ooh, wat verdrietig. Ik ben er stil van, net als Bertiebo. Ik heb zo vaak aan je gedacht, vroeg me af waarom je niets meer schreef. Dacht aan je mooie stukjes hier en hoe ik via jou het vormtekenen ontdekte. Ik hoop weer meer van je te lezen.
    In alle afbraak schuilt iets nieuws.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik heb je woorden een paar keer herlezen..
    Wat een enorm verdriet
    Fijn dat je de geluksmomenten komt delen, heb je gemist
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wát een groot verdriet, en wát een levenskracht spreekt uit je woorden.
    Het raakt me diep, wat jij hebt meegemaakt het afgelopen jaar.
    Het is heel fijn dat je de draad van het bloggen weer gaat oppakken.
    Je hebt een heel eigen manier om de dingen van het leven te verwoorden. Een grote diepgang en heel mooi taalgebruik.
    Ik wens je veel goeds toe en verheug me op komende blogs.
    Een hartelijke groet van Zem.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een kleine grote stap. Ik hoop dat er vele volgen, ik heb je schrijven gemist.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat is dit zwaar maar er spreekt zoveel kracht uit je woorden. Niet het einddoel van de reis is belangrijk maar de weg er naar toe, stap voor stap.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. fijn dat je weer wat van je hebt laten horen.
    Daar ben ik blij om.ik wens gezegende zomermaanden.Een hartelijke groet,Anneke*

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Goed dat je er weer bent .

    Groet Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Heftig zoveel verdriet en onmacht ach woorden schieten hier duidelijk te kort, maar ik ben blij dat je er weer bent en dat je weer een stap hebt gezet , ik hoop nog heel veel stappen van je te lezen .
    Liefs Albèrtje

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Och Madelief, wat een heftig verdrietig jaar! Ben blij dat je hier weer bent, ik heb je verhalen en ook jou gemist! *knuffel* liefs, Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oooh, wat een jaar..... heel veel sterkte met de volgende stappen....... fijn dat je weer gaat schrijven.
    Hartelijke groet Maaike

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Eerst was ik blij te lezen dat je weer een bericht had geplaatst. Maar nu ik lees waarom het zo stil bij je was, schrik ik. Wat een moeilijk jaar heb je achter de rug. Ik wens je heel veel liefde en sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Lieve Madelief - wat fijn om je hier ook weer tegen te komen! Lieve groet, Anja

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Fijn dat je weer schrijft ,een moeilijke weg begrijp ik jja het leven is soms keihard ,maar schrijven lucht het hard en verbroederd,(verzusterd zou ik bijna zeggen)
    Welkom op de nieuwe weg. Lieve groet marloeskreatief

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat fijn dat je er weer bent...bloggen verbindt...ik ervaar dat ook zo. Wat een heftig verhaal lieve Madelief...dat vraagt om tijd...voldoende tijd om het een plaats te geven in je leven. Ik wens je veel kracht en wijsheid toe. Liefs van Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat goed dat je de moed hebt om dit op te schrijven en met ons te delen, mijn motto is altijd: Delen is helen en daar mee bedoel ik dat je pas aan je herstel kunt werken als je je verhaal deelt en anderen je een helpende hand kunnen reiken als dat nodig is, in welke situatie dan ook. Elk dal is een ervaring en levenslessen zijn hard, maar zijn vaak niet te vermijden. Ik wens je veel sterkte en kracht. Groet El

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Ach jee, ik lees het nu pas. Pfff het leven kan soms zo anders lopen. Krijg er rillingen van. Ik wens je heel veel nieuwe lichtpuntjes toe die je nieuwe weg kunnen verlichten. Helena

    BeantwoordenVerwijderen
  21. het jaar is bijna om, stormen over nederland, stormen blijven altijd bestaan, maar ergens is de luwte en na de wind komt weer windstilte, and so the world turns

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Een heel jaar verder al en nu pas kom ik hier lezen. Je vertelt zo pakkend over je verdriet. Wat ben je dapper. Heel veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen