Grootmoeder.
Grootmoeder.
Grootmoeder........dat klinkt als een wijze vrouw.
'Ik ben jouw grootmoeder, kind' .
Zo nu en dan spreek ik het zachtjes uit.
Om er aan te wennen.
Want als iets er nog niet is, dan weet je nog niet hoe het voelt.
Met de kinderen had ik dat ook.
Natuurlijk voelde ik leven in mijn buik, was ik opgetogen en blij ( en op het laatst helemaal niet meer ;-)), maar bij het zien en voelen en ruiken van mijn kind, was het er pas echt helemaal echt.
En dan kon ik me ineens ook niet meer voorstellen dat het ooit anders was geweest.
Zou dat nu ook zo zijn?
Want grootmoeder.....ik weet het nog niet.
Als ik Grootmoeder Draadjes lees, is het één groot feest om grootmoeder te zijn.
En ook Marthy schrijft regelmatig over haar prachtige kleinkinderen.
O, en laten we Bertie niet vergeten. Zij en haar Anna......
Ik kan me er nog niets bij voorstellen. En toch is het 'op handen'. Ik voel dat.
En zomaar ineens heb ik de rol die mijn moeder altijd had.
Naai ik een gordijn voor een nieuwe slaapkamer. Pffff, mijn moeder naaide vroeger al mijn gordijnen. Ik moest er niet aan denken, gordijnen naaien.Nu doe ik dat met liefde en ik kan het nog ook ;-))
Kijk ik naar kinderspeelgoed en prentenboeken waar ik al in geen 15 jaar meer naar keek en ontdek ik zelfs kleurige rompertjes van Bio-katoen bij...ja echt...Z eeman. (is dat een tip? Jonge moeders weten dat vast...maar paarse rompertjes...ik vind ze leuk.)
Nog een week of vier en dan begint de grote vakantie.
Sluiten we het oude jaar af.
Na de vakantie kom ik dan waarschijnlijk als grootmoeder weer op school. In het nieuwe jaar.
En ik kan je verzekeren, dat is een heel erg raar gevoel.
Want grootmoeder....ik ben het nog niet, maar ook al een heel klein vreemd beetje wel.