zondag 31 mei 2015

Twee apies en meer.


Zo heb je één apie en zo heb je er twee.
Eentje kocht ik er tijdens de voorjaarsmarkt bij QUADRAAD en een tweede bestelde ik  bij haar voor dat kleine mensenkind dat in aantocht is. Ach, wat heeft ze die met dat gestreepte pakje ook weer prachtig gemaakt. 
En nu? Ik ben blij met twee. Ze zitten daar gemoedelijk naast elkaar.......

Ik  rommel en werk hard. De dagen dat ik niet voor school aan het werk ben zijn voorbij.
De getuigschriften moeten gemaakt.
Het is het moment in het jaar dat ik in mijn hoofd bezig ben met de kinderen uit de klas.
Of ik nu aan het koken ben, of in mijn tuin aan het werk....ze zijn er doorlopend.
Wat hebben ze dit jaar laten zien?
Wat hebben we gedaan?
Het is waardevol en intensief en eigenlijk moet er niet teveel bij komen dat mijn aandacht vraagt.
De getuigschriften zijn geworden zoals ik ze nog niet eerder maakte.
Ze gaan over Boeddha, we hadden mooie weken toen we ons tijdens Advent verdiepten in het Hindoeïsme, Boeddhisme en het oude India.

Een tipje van de sluier:





De tuin vraagt mijn aandacht en mijn kinderen vragen mijn aandacht. Dat is niet erg, dat is mooi.




Toen ik gisteren in mijn tuin kwam, stond er een cadeautje. Een pot met Scabiosa. Met een briefje eraan. En daar heeft vast iets op gestaan, maar ik denk dat de slakken in mijn tuin net zo van woorden houden als ik dat doe ;-)




Zie je het uitgekauwde papier er onder liggen? De woorden hebben ze opgegeten!!











Nog een week of wat en het schooljaar zit er op.
Het is gek, maar het nieuwe jaar begint voor mij  half augustus en niet op 1 januari.
Het oude jaar zit er dus bijna op en het nieuwe zal beginnen.

Het nieuwe jaar waarin ik weer een groep 8 zal afleveren.....we delen nu al vijf jaar lief en leed.
Zo bijzonder is dat en echt, het is niet erg om daarna afscheid te nemen. Wel heftig, maar niet erg. 
Het nieuwe jaar waarin ik meteen al oma zal worden.
Waarin de jongste van opleiding zal veranderen om dan toch.....eentje zal dan de traditie voortzetten....schoolmeester te worden. Mijn overgrootmoeder was gouvernante, mijn vader was schoolmeester, ik ben juf en straks zal Pontus het ook wezen. Dat vind ik echt tof.
Zomaar ineens een nieuwe fase.
Die twee apies kijken me aan. Een nieuw jaar! Joepie!
Neu, eerst het oude jaar afsluiten en daarvoor moet ik nog verdomd   behoorlijk veel doen.






Ik wens jullie een goede week!






maandag 25 mei 2015

Ossenhart en mayo.



Ik kocht zo'n prachtige tomaat 'Coeur de boeuf'. Je ziet ze nu overal en toen de natuurwinkel ze in de aanbieding had, wilde ik ze proberen.

Of ik ze nu zo lekker vind? Dat kan aan het moment en de tijd liggen. Ik zou ze vaker moeten eten om er echt een oordeel over te hebben. Prachtig vind ik ze wel.


Dit zijn bijzondere tomaten omdat ze anders rijpen dan andere tomaten. Ze rijpen namelijk van binnen naar buiten en dat maakt dat ze ook groenig (juist dan zegt men) lekker zijn.
Groenig zou je ze goed in koude gerechten kunnen gebruiken, rood juist in warme.

Ik heb ze maar als garnering op de vrij lompe pastasalade gelegd. Met zelfgemaakte mayo!! Nu ik van Hannah heb geleerd hoe simpel dat is, doe ik niet meer anders. Op zich niet goed.....echt niet goed.....maar wel bio. Dat dan weer wel!!

Recept mayo:
- twee eierdooiers
-250 ml zonnebloemolie
-twee theelepels mosterd
-zout en peper (niet te weinig)
-scheut azijn
-Griekse yoghurt
-eetlepel honing
-citroensap


Roer de eidooiers met de azijn, mosterd, zout en peper goed los met een vork en gebruik verder de mixer.


Ik zet de mengkom een beetje scheef, half op een theedoek anders is er weinig massa om te mixen.
Terwijl je mixt voeg je druppelsgewijs en later in een dun straaltje zonnebloemolie toe.
Als alle olie is opgenomen voeg ik (op aanraden van Hannah dus) yoghurt toe.
Ik gebruik romige Griekse yoghurt.Tot slot nog een lepel honing en naar smaak citroensap.
Vooral door de laatste ingrediënten bepaal je de smaak.

Favoriet bij de kinderen (die zijn 18+ hè) is de variatie met tomatenketchup, veel peper en een scheut whisky. Goed bij garnalen. (goed bij alles eigenlijk ;-))

Nu ik bovenstaande foto zie weet ik wat ik vergeten ben.
Moeskers moestuin (KLIK) vertelde ergens dat je ook 'lui' kunt zaaien. Gewoon een tomaatje uitdrukken boven de grond. Nu is mij dat niet gelukt, maar zaaiversie 2 is ook om te onthouden.
Zij smeert de zaadjes op een wc-papiertje en laat dat drogen. Eigenlijk heb je dan gewoon een zaaimatje. Nee, de link verwijst niet naar die handigheidjes. Die kon ik niet terugvinden en dit gaat ook over zaaien. Haar blog lees ik gewoon altijd met plezier en dat wilde ik even delen.


(mijn tomatenplantjes in de ochtendzon. Een stuk of 100, dus eh.....tomaten zat zou je denken)

Ik wens jullie een fijne dag. Het liefst met veel zonneschijn!

donderdag 21 mei 2015

Een eerste slaatje uit eigen tuin!



Spinazie, rucola,
pluksla  en radijs.
Plus bieslook.
Zowel steel als bloem.
Daarbij komkommer, gedroogde tomaat en olijfjes.
Olijfolie en balsamico, peper en zout.

Wat een feest.

maandag 18 mei 2015

Schoonheid en drukte. Rijksmuseum.



Het was druk in het Rijks....en niet een beetje. En dat wisten we, maar we hadden veel beter voorbereid kunnen zijn dan we waren. 
Ja, we hadden een museumkaart, maar hadden via internet een toeslagkaartje kunnen kopen.
En de drukte vond ik bijna niet te doen.
Want ik ga nu eenmaal niet 10 minuten wachten en langzaam schuifelen om recht voor een schilderij te kunnen staan. Mijn ogen zien van alles, maar mijn hoofd kan niet genieten. 
Hoe lang mag ik blijven staan?Kan ik dichtbij gaan kijken en vervolgens achteruit lopen??
Waarom ruik ik ook elk luchtje, voel ik de adem van andere mensen in mijn nek en vallen mij ogenblikkelijk bepaalde mensen op?
En dus vond ik het niet heel fijn ,maar werd het wel een mooie dag.
Want het is er prachtig in het Rijks en ik verheug me alvast op een volgend bezoek.
Nu weet ik bijvoorbeeld dat april, mei en augustus de drukste maanden zijn  voor een bezoek en weet ik ook dat allerlei mensen allerlei tips op internet zetten om het anders aan te pakken.
Maar ja, dat had ik gewoon niet bedacht.






Soms is drukte een reden om andere dingen te gaan bekijken. Die je  anders over het hoofd zou hebben gezien. En daar kan ik dan weer extra van genieten.














OVER SHYLIGHT.


SHYLIGHT (klik voor het ontstaansproces) vond ik wel een  hoogtepunt. De bewegende lampen die bijna dansend in het trappenhuis hangen zijn zo prachtig.  Ik herinner me dat Bettie er ook al eens over blogde en ik wilde ze perse zien. Dat is dus gelukt. De foto's geven de beweging op geen enkele manier weer dus de filmpjes MOET je zien.
SHYLIGHT II laat de bewegingen zien. 




De middag brachten we slenterend en winkelend door. Gewoon, alle tijd van de wereld, zonnetje en overal kleur en frisheid. 
Koffie, winkelen....langzamerhand terug naar de bus, om weer binnen een kwartier in Landsmeer te zijn
  En mooi weer....het kon niet beter.











zondag 17 mei 2015

Over het Singermuseum in Laren.

Zie je me staan, daar tussen haar borsten?


Wij waren een paar dagen weg.
Hier waren we, op een keurige camping.



Onder de rook van Amsterdam.



Zodat we simpel met de bus naar daar konden en geen zorg hadden over wat dan ook.
En het was een succes.
Hoe we waren?
Welnu, ik geef het schoorvoetend toe....
maar we waren zo.


Met de caravan waarmee mijn ouders eindeloos veel kampeerden. 
Mijn vader wilde heel graag dat ook wij plezier zouden beleven aan de caravan en na drie jaar tutten en wachten en twijfelen enzo (want wij kamperen nu eenmaal met een tent), besloten we nu op stap te gaan. Omdat we naar Amsterdam wilden.
En eerlijk is eerlijk, het was uitermate prettig.
Je eigen huis op wielen mee.
Nou ja, een klein dopje is het maar, maar je draait de pootjes uit en je staat. En hebt in één klap alles bij de hand.
Woensdag na de vergadering (wij hadden geen vakantie) vertrokken we.


Op Hemelvaartdag gingen we naar het Singer-museum in Laren.
Ik ben  fan van het SINGER (klik). Het is er mooi, de zalen zijn wisselend licht en donkerder en het is niet zo groot. Er hangt een ietwat deftige sfeer, maar zo één waarin iedereen welkom is. En dat vind ik fijn. Er is een mooie tuin, een beetje Rodin en nu dus heel veel Leo van Gestel nu. Wil je nog kijken? Dat kan nog tot en met Pinksteren en ik raad het je aan. Je kunt een 'luistertour' doen en die is echt leuk.
Dagboekfragementen worden gelezen waardoor zijn leven en werk meer diepgang krijgen.



Van Gestel heeft allerlei fases in zijn schilderwerk gekend en die worden onderbouwd en verwoord. Centraal in zijn werk staat een grote brand in 1929 waarbij veel werk verloren is gegaan. Gaandeweg de tentoonstelling voel je die gebeurtenis groter worden en voelde ik zelfs hoe heftig dat moet zijn geweest. 








Een echte Addy van den Krommenacker. Hij liet zich inspireren door Leo van Gestel.
Een suppoost sprak me aan toen ik aan het fotograferen was (?!) en vertelde dat sommigen het helemaal niks vinden en anderen laaiend enthousiast zijn. Hoe de stof pas op het laatste moment klaar was en er een modeshow was dwars door het hele museum heen. 



Leo van Gestel, verblijvend op Mallorca.



Na de dood van William Singer liet zijn vrouw Anna aan de ene kant van hun villa een concertzaal bouwen en aan de andere kant een museumvleugel, rondom een prachtige beeldentuin.
Het Singer Laren bestaat sinds het midden van de vorige eeuw.






In de tuin is modern werk te zien en nu in de lente, bij zonneschijn, is het zowiezo goed toeven daar.


















zaterdag 9 mei 2015

Het is fijn in mijn tuin.


Mijn tuin is een blije plek om te zijn.
Vorig jaar vond ik het begin van het seizoen een moeilijk gebeuren, maar dit jaar gaat het bijna vanzelf.
Nou ja, mijn Lief houdt niet van prutsen, maar wel van klussen en dus spit hij en zet composthopen om.
Ik hark de paadjes en verzin al doende wat er moet gaan komen.

Natuurlijk werk ik met wisselteelt....pff.....maar, nou ja....ik verdeel niet keurig in 3. Of 4. Of 6.
Ik sta niet voor dag en dauw op omdat het bladdag is, of vruchtdag en heb de tuin feitelijk in drie gedeeld en bepaalde zaken, zoals aardappelen verplaats ik. Wortelen ook en bieten en uien ook.
Maar als er ergens een gaatje valt en er moet wat....dan moet het gewoon.

Eigenlijk heb ik dus 'Zo Ongeveer' een indeling die er op neer komt dat ik uit mijn hoofd beslis waar wat komt. 
En dan bladgewassen. Daar reken ik alles slasoorten toe en dus ook Rucola en Raapsteel. Tsss, die moeten dus  op de koolplek. Daar ga ik  de mist in.
Het klopt dus  niet. Gelukkig heb ik ruimte overgehouden in het blad-stuk  en is prei ook blad....ja, echt. Dat klopt dan weer wel.


Ik zet langs elk randje een vrolijke wilde Afrikaan en een klein blijvend en eetbaar polletje Oost-Indische kers in allerlei kleuren. Ook zaaide ik iets wat ik meebracht van Ecolonie, Vogezen. Afgelopen herfst.
Geen idee wat het is. Weet iemand van jullie het?



De grens tussen 'de boze buurman' en mij zal uit louter bloemen gaan bestaan. Dat leek me een mooi gebaar, maar eerlijk is eerlijk, volgens mij heeft hij iets naars gespoten of gestrooid, want zijn kweek is bruin......en daar wil niemand zijn sla naast zetten. Bloemen zijn dus ook de enige optie.



Het appelboompje is uitgelopen, maar bloesem zie ik nog niet. Wat zou één enkel appeltje al een feest zijn. Nog een jaar of twee en de boom zal schaduw geven aan de compost.


De spinazie doet het voor geen meter. Vorig jaar niet en dit jaar weer niet.
Een bodemtest leert me dat de grond vrij zuur is en dus strooi ik kalk. De spinazie krijgt nog drie dagen vertelde ik 'm vandaag en anders wordt 'ie 'geruimd'.
Binnenkort gaan ook de fijngemalen schalen van onze eigen eieren rondom planten. Uit ervaring weet ik nu dat er heel wat van die dikke naaktslakken rondkruipen daar. Een randje eierschalen of 
schelpenzand wil ze wel eens tegenhouden. Ik verzamel de schalen en maal ze fijn in mijn koffiemolen. 
Mosterdblad


Het mosterdblad doet het in elk geval goed. Net als de rucola en de raapstelen. Ik zaaide ook pluksla. Met mijn twee-persoonshuishouding vind ik dat handiger dan kroppen sla. Hoewel onderstaand plaatje een krop doet vermoeden schijnt het echt een pluksla te zijn. Ik vind hem in elk geval mooi. (Pluksla Catalogna).




Ik maak tegenwoordig overal pesto van en dus ook van mosterdblad.. Mosterdblad groeit snel en is een beetje als rucola.
Ik vind het één van die gewassen die echt opleveren. Je kunt er van plukken en het groeit gewoon fris en vrolijk verder.
Nog even over die pesto. Met het blad van de radijs, Look zonder look, Zevenblad of rucola......je kunt er allemaal een heerlijk smakelijke pesto van maken. Soms is de smaak in eerste instantie erg heftig, maar als je het een dag laat staan is de ergste scherpte er af. Ik houd er van.






Raapsteel

Van de bio-winkel neem ik een recept mee voor raapstelen.
Je combineert het met tomaat, olijf, ei en ansjovis. Een honing-mosterd sausje maakt het af.
Ik ben geen stamppot-mens, maar een keertje stamppot met rauwe raapstelen doet me denken aan vroeger. Mijn moeder maakte het zo af en toe.


Bieslook

Mooi ook vind ik de bloemen van de bieslook. Ik laat ze zeker uitkomen en gebruik ze voor salades. Ik heb veel bieslook in de tuin. Naast alle mogelijke ongenode gasten uit de buurtuin is deze heel welkom natuurlijk. Spontaan overgevlogen. Na twee seizoenen staat er een mooi rijtje.


Vrouwenmantel

Vrouwenmantel is één van de vaste planten. Ze geven een duidelijke begrenzing aan en de bloei doet het goed op een vaasje met ver-geet-mij-nieten bijvoorbeeld. 
De Bergkorenbloem bloeit al rijkelijk, maar ik wil dit jaar nog dat 'ie zich vermeerdert, dus de bloemen laat ik braaf uitbloeien.....



Dit is mijn derde tuinjaar en ik merk dat ik me een beetje thuis ga voelen met het vierkante stuk dat ik verzorg. Ik voel dat ik nog altijd veel bloemen wil, heb het aardbeienstukje uitgedund en verplaatst en zet op elke hoek een bloeiend iets. Ik kan zien waar papavers en korenbloemen opkomen en geniet van elk beetje groen. Ik koop nu royale netten en knip ze niet langer krenterig in net te krappe stukken. Het wordt meer een geheel met een mooie structuur.....en toch kan ik me op dit moment niet voorstellen dat er straks deze veelkleurigheid te zien  zal zijn...wat een feest!!





zondag 3 mei 2015

Uil.








 Een week of wat geleden zat er ineens een ransuil in de boom voor het huis. Dat ze rondom het huis zitten weten we al jaren. 
Ik hoor ze 's morgens in alle vroegte met een klaaglijk 'oeoeh' en soms zie ik ze,  als ik recht onder de conifeer ga staan naast mijn huis. 
Maar nu zagen we hem vanaf de bank in de kamer.
Heel stil zat'ie daar.
En ik sloop naar boven om vanuit het raam van de logeerkamer een foto te maken.
Het verbaasde me, omdat zo rond april de uilen weer vertrekken......en deze leek wel te willen blijven.
Ik vergat het voorval.
Tot gisteren.





Gisteren liep ik langs het geitenweitje achter mijn huis. En daar, tussen de coniferen zag ik 'm liggen.
Uil.
Dood.
Ik zag nooit eerder een uil van zo dichtbij.
Prachtig......prachtig mooi.
Al die kleuren, al die verschillende soorten veren.....
Maar ik werd er ook misselijk van.
 Mijn maag wilde niet tot rust komen en ik snapte er niks van.
Ik heb niet speciaal iets met dode dieren, ik kan er best redelijk tegen.
Maar nu voelde mijn maag wee.
Ik bekeek de uil uitgebreid.
En nergens kon ik ontdekken hoe het dier gestorven was.




Die veren, zo prachtig, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen er één uit te trekken.




Donszachte veren, afgewisseld met stevige sterke veren. Elke veer met een functie, geen is zonder reden.





Die klauwen, in verhouding enorm.......




krachtig, sterk....





Vol bewondering keek ik....en legde hem weg. Koude rillingen kreeg ik er ook van.





Vandaag bracht ik hem naar Hannah. Zij wilde hem graag zien.
En ik was blij dat ik het gevoel heb dat ie daar op zijn plaats is.
Vanavond mailde ze. Ook zij werd misselijk van het dier en zij had toch duidelijk het gevoel dat hij vergiftigd was. Iets verkeerds had gegeten......
Zou ik dat dan ook gevoeld hebben?

Enne....of het dezelfde uil is als die ene, die twee weken geleden in de boom voor ons huis zat.....dat weet ik natuurlijk niet. Maar ergens, ergens denk ik van wel.