zondag 15 maart 2015

Ingrid Marie.

Voor mijn verjaardag in januari kreeg ik een appelboompje.
Voor in mijn moestuin.
En ik mocht zelf verzinnen wat voor boompje dat moest worden.
Maar ja....ik ben niet zo goed in kiezen.

Mijn eisen:
Een pluk-appel (anders krijgen ze meteen al plekjes)
Een rode appel (dat vind ik de ultieme appel......rood)
Eentje die je glimmend kan poetsen (dat geeft voldoening)
Geen hoogstam (mijn tuin is maar 1 are. Een hoogstamboom zou dom zijn)


Maart is het.
En nu heb ik er één.
Na veel overleg kon ik kiezen uit drie.
De keuze viel op de Willem III.
Maar toen hij gebracht werd was het toch een andere.
Ingrid Marie  (Dat rijmt dan weer wel)
Een oud appelras die Ingrid Marie en de Karin Schneiders is de rode variant.
En rood worden ze, die appeltjes.





Als dit in je boom groeit is dat prachtig glimmend te poetsen. Toch?
Ik ga alvast op zoek naar een zacht lapje.
Wat een geweldig vooruitzicht.
En er zitten nog niet eens blaadjes aan dat hele boompje.
Of bloesems.
Laat staan appeltjes.





Hij staat mooi in de grond,
Met bio-potgrond.
Kalk....
Poep aan de voeten en een stokje erbij.
Nee, dat deed ik niet zelf.
Dat hoorde zeg maar bij het cadeau en daar was ik dubbel blij mee.






Cadeau van de ouders van mijn klas.
Omdat ik 53 werd.
Nu moet ik dit zomer goed zorgen dat er niet te veel appeltjes komen.
Een stuk of drie mag, maar meer zou de boom uitputten......
Mijn bankje staat naast het boompje en reken erop dat ik het hele proces ga volgen en vastleggen.
Wordt zeker vervolgd. Zeker.