Wat een drukte die vakantie.

We zijn alweer over de helft van de voorjaarsvakantie.

Een drukte vind ik het.

Een prima drukte, maar wel een drukte.

Ik heb me suf geverfd om mijn wol via saaie gelen tot prachtige groenen om te toveren.

Da's best goed gelukt en als iets lukt word ik daar nog drukker van.

Dan heb ik ietwat moeite om te stoppen.

Een dagje naar Groningen om de kinderen te zien er tussendoor.

Met Dochter lunchte ik in het Concerthuis.

van het www

Leuk en gezellig, met hapjes en goed te delen eten (en niet duur). Da's ook wat ze willen, food sharen..... Voor kinderen is er een speelhoekje, onder de trap. In het weekend worden in het achterste gedeelte de tafels aan de kant geschoven en spelen er bandjes op het geïmproviseerde podium. 

van het www

Woensdag stond in het teken van Mijn Vadertje. De afgelopen weken reed ik diverse keren heen en weer of haalde Lief hem op voor een logeerpartij. Hij krijgt een gehoorapparaat, maar dat heeft nog heel wat voeten in aarde. Ineens hoort hij mensen lopen en vangt hij gesprekken op terwijl hij in de rij bij de kassa staat. Alles is te hard en ik moet ineens een stuk zachter praten, tsssss.....

Voorlopig krijgt hij de dingen zelf niet in zijn oren en  we oefenen tot ik er een beetje ongedurig van word. Samen gaan we naar een  orenwinkel met een mevrouw die heus wel wil helpen, maar met een Twentse tongval zegt: 'Neeeeeeeeeee meneeeeeeeer Beeeeeeee, U vergist zich weeeeeeeeeeeer'.

We kochten een nieuwe telefoon, vulden samen de afsprakenkaart voor de schoonmaakhulp in, vroegen Dienstenbonnen aan bij de gemeente en nog zo wat van die klussen. En dat gaat langzaam, zowel bij mijn Vadertje als bij de instellingen. Nu alles veranderd is in de zorg moet je  checken en dubbelchecken om iets zeker te weten en ik heb geen ervaring met de ouder wordende mens. 

Niemand weet nog precies hoe alle nieuwe regelingen werken. 'Ik vraag het voor de zekerheid nog even aan een collega' krijg ik steeds te horen. Wat een klus ook voor die mensen.

Ik probeer steeds te blijven kijken, luisteren, invoelen en soms doorpakken......

Als ik thuis kom ben ik bekaf en bedenk ik me dat ik veel te full-time werk om dit helemaal goed te kunnen doen. 

Vandaag is weer een nieuwe dag.

Ik ben blij met de zon die schijnt, jullie vast ook  en ik bak een bananenbrood, maak pesto en soep en breng mijn rommelige huis op orde.

Ik besluit naar de tuin te gaan om één zak kweek 'op te rieken' (dat vind ik mooi klinken al is  het helemaal geen mooi werk....). Natuurlijk hark ik wat en wied ik wat. Veel kan er nog niet gebeuren omdat de mest nog moet komen.

De wind verwaait mijn gedachtes en beslommeringen en ik geniet van de naderende lente.

Mijn tekening van een paar dagen terug klopt al niet meer.....

Ik ben de aardbeien vergeten. 

De aardbeien notabene......