donderdag 21 augustus 2014

Dit was wel een momentje....

Terwijl ik beneden bijna aan het kopiëren ben, komt een kind aangerend.
'Juf, juf, kom snel Wies heeft over gegeven!!
(In Drenthe spreekt men gerust over kotsen, maar ik wil dat woord niet horen in de klas)
Ik ren naar boven en inderdaad, Wies heeft over gegeven.
Ze klaagde al over hoofdpijn, maar wilde perse naar buiten.
Wies is geen watje en nooit ziek.
Ze zit daar wat te zitten en alles drupt op de grond.

Ken je dat gevoel?
Dat je medelijden hebt, weet wat je te doen staat, maar dat je ook even diep moet adem halen?

Goed, ik slinger een handdoek om de hele handel, laat doekjes halen en maak handen en broek schoon.
Stel de gebruikelijke vragen, maar nee....ze is niet misselijk meer.
Enne, naar huis....och, ze weet niet.
En dus blijven anderen op haar passen terwijl ik buiten een handdoek uit te spoelen heb en vraag of haar ouders gebeld kunnen worden.

Buiten is de nieuwe eerste klas aan het spelen.
Een jongetje komt naar me toe.
Ja......ik ken hem wel.
Nieuwsgierig.....
'Wat ben je aan het doen?'
Al spoelend, niet door mijn neus ademend zeg ik:
'Ik ben aan het Wijsneuzen en Apestaarten, ga maar lekker spelen'.......
Hij blijft staan, is erg dichtbij en zeer belangstellend.
'Wat zit daar in?'
Ik wil het gewoon niet zeggen....ik wil dit klusje gewoon even klaren.
Geen vragen, geen gesprek, gewoon even opruimen.
En dus maak ik een gebaar van: Doe maar even een paar stappen achteruit.
Ondertussen komt jongetje II.
'Wat is zij aan het doen?' hoor ik hem vragen.

Het nieuwsgierige kind draait zich om, slaat een arm om het jongetje heen en samen lopen ze weg.
'Kom maar' zegt hij zachtjes 'het is heel gevaarlijk'.

Ik weet niet zeker of ik het goed verstaan heb. Zei hij nou 'HET' of 'ZIJ'?




(van het WWW)




zondag 17 augustus 2014

Een nieuw begin!

De afgelopen dagen heb ik alle verjaardagscadeautjes voor de kinderen gemaakt.
Ik probeer dat altijd aan het begin van het jaar af te hebben, zodat ik me daar geen zorgen over hoef te maken.
Vorig jaar is dat niet gelukt, moest ik steeds van te voren de sleutelhanger maken die ze toen kregen.
Maar oooooooooooooo, ik ben zo bang dat ik dat ergens een keer vergeet.
Dat er 's morgens een stralend kind met een dienblad met lekkers in de rij staat en ik alleen maar schrik....
Ja, dat gebeurde dus één keer het afgelopen jaar.
En dus is het af nu, voor alle kinderen.


Ik heb katoen geverfd met textielverf en daar zakjes van genaaid.
Op die zakjes staat: 'Rijkdom voor: ..........................' 
Maar wat zit er nu in?



In klas 5 heb je een periode economische aardrijkskunde.
Vanuit de rijkdom van de ontbijt-tafel ga je de weg terug naar de oorsprong.
Waar komt die hagelslag vandaan? Thee? Koffie?
Je kijkt naar de huidige situatie, maar ook naar de geschiedenis.
Hoe ongelofelijk is het om te weten hoeveel mensen er in de weer zijn geweest om dat pak hagelslag bij jou op tafel te krijgen? Dat maakt je heel bewust van wat je eet......
Dat kun je met allerlei producten doen. 
Ik begin het jaar met de oorsprong en het belang van ZOUT.
En dat is de rijkdom die in het zakje zit.



Zout uit Pakistan, van Hawaiï, uit de Middellandse Zee en uit de Atlantische Oceaan.....
en zout uit de bodem bij Harlingen.
In van die mooie kleine zakjes.
('O je bedoelt wiet-puutjes' zei de man van de kantoorboekhandel toen ik uitlegde wat ik nodig had.
Onder de toonbank toverde hij een doos te voorschijn, waar een stripje op zat dat ooit met een ouderwetse lettertang gemaakt was: wietpuutjes....stond daar op).


(van het WWW)

Da's niet alles....rijkdom zit 'm niet in dingen.
En dus ook een kaartje van Boeddha (ook leerstof klas 5) met een spreuk.....
Zo mooi, maar ik voel ook humor als ik het lees.......ik hang 'm boven mijn bed. Kan er niet genoeg naar kijken, kan er niet genoeg aan werken....




De komende week zal de eerste al wel zijn verjaardag vieren en het geeft  me rust te weten dat het af is.
Voor alle kinderen. Morgen neem ik het mee naar school en zal het de kinderen laten zien.
Dat ze weten dat het af is........
Pas als de eerste echt zijn verjaardag viert zullen ze zien wat er in zit.


En verder??
Een redelijke spanning voel ik wel.
Vanavond is iedereen op school. Ouders en  leerkrachten.
Om de school op te warmen voor morgen.
Ieder van ons zal een beeld geven voor het komende jaar.
Een soort presentatie.....
Voor de nieuwkomers is dat misschien wel het spannendst.
Geloof me, zelfs na jaren is die laatste dag een dag met spanning.
Ook voor de oud-gedienden.




zaterdag 16 augustus 2014

Ja, ik VIND er wat van!

(Van Pinterest ;-))


Weet je wat mij nou heerlijk lijkt?
Gewoon zo......snurkend in zo'n strandstoel.
Je nergens om bekommeren.
Nergens iets van hoeven vinden......

Jemig, wat vínd ik veel zo op een dag.
En zeker de laatste week.
Dat de kippen gestresst zijn, dat het weer tegenvalt, dat het te hard waait, dat ik veel te veel moet,
dat iemand te nors, te effen, te blij of te onverwacht reageert.......
Pff, ik word soms moe van mezelf.

Hebben jullie ook Pinterest?
Ik wel en al een behoorlijk tijdje ook.
Pinterest is natuurlijk gestoeld op het principe dat je elkaars prikborden bekijkt en daar dan leuke ideetjes opdoet en die op je eigen prikbord plaatst.
Dat is het idee.......
Maar ja, hoe doe je dat dan?
Pin je klakkeloos een heel prikbord van een ander over?
Doe je het bescheiden met zo hier en daar een plaatje of een ideetje......
Er zijn geen vaste regels voor, maar op de een of andere manier vind ik dan (ik vind weer iets) dat er ook een soort, nou ja.....fatsoens-norm is. Je doet dat enigszins bescheiden....
De laatste week is er iemand  die als een waanzinnige langs mijn borden gaat.
Alle werk-gerelateerde pins worden gepind.
Al wel 100 zo onderhand denk ik.
(Je kunt dat rechtsboven zien.....hoeveel pins er gepind zijn. Dat bleef eigenlijk altijd zo tussen de 1 en 10.....maar nu spreken we over 23....44....en allemaal door dezelfde persoon)
Dan zou je denken....VOLG me dan. Maar dan wordt natuurlijk wel duidelijk dat sommige prikborden wel erg op elkaar beginnen te lijken. 
Eigenlijk vind ik trouwens dat je, wanneer je dagelijks een paar honderd pins pint....nou ja....nee, ik houd mijn mond, ik vind daar helemaal  NIKS van. 




....
En weet je nu wat het meest bijzondere is??
Ik ken die persoon heeeeeeeeeeeeeeel goed.
Het is ook een juf (en geen collega van school hoor).
Maar ja....zij kent Madelief niet ;-).
En dat vind ik dan dus weer een beetje ingewikkeld.
Moet ik het zeggen? Moet ik maar zwijgen?
Zie ik ineens mijn afrikaantjes-mobiel op haar prikbord en denk ik dat zij niet weet dat ik die gemaakt heb.
En ze kent me......
Te zot voor woorden.
Eigenlijk ken ik haar ook zo goed, dat het vreemd is om het niet te melden.
En toch heb ik dat nog niet gedaan. Terwijl het me ook een beetje .nou nee.....gewoon ergert....

Oké..... zelf ben ik ook best een beetje druk.
Wel gezellig hoor, maar een beetje druk.
Want een week geleden stopten Lief en ik met roken.
MET WAT??
MET ROKEN!!!
Dus.

Ik dacht, ik zeg er mooi niks van, eerst maar eens de eerste week door.




Maar nu weten jullie het.
IK ROOK NIET MEER!!!!
En misschien vind ik daardoor overal wel een beetje méér van dan normaal.
Ik hoop oprecht dat dit gevoel binnenkort iets minder wordt.
Dat ik weer rust en ontspanning kan vinden zonder meteen ergens iets van te vinden....
en die strandstoel en krant en slapen met open mond....oh, dat lijkt me nou zo heerlijk.
Je nergens om te bekommeren.
Nergens iets van vinden.

Wat vinden jullie daar nou van?


woensdag 13 augustus 2014

Paprika's.


Er kwam een dag dat mijn kinderen het verschil wilden weten tussen biologisch  en niet-biologisch.
Ik vertelde dan dat biologische groente altijd van een boer 'met geduld' kwam.
Nou..........pffffff.....geduld....dat heb ik gehad.

Afgelopen voorjaar zaaide ik de zaadjes uit een biologische puntpaprika.
Dat gaat heel gemakkelijk en binnen de kortste keren had ik ongeveer 50 planten.
Ik deelde ze uit in de klas en hield er 16 zelf.
Leuke kleine plantjes werden het, met glanzend groen blad.
Eenmaal een centimeter of 20 werden de planten verpot, gezellig met zijn twee en een stokje erbij voor de stevigheid.
Op het moment dat ik op vakantie ging zag ik de eerste bloempjes verschijnen. Nog even, dacht ik en dan oogst ik mijn eigen puntpaprika's. Rode......

Vlak voor thuiskomst mailde Hannah dat er maar bar weinig gebeurde met die paprika-planten.
Ze groeiden, dat wel, maar verder was er weinig te zien. Een paar voorzichtige bloempjes, maar geen vruchten.
En inderdaad......de bloemetjes bloeiden, maar een klein tikje er tegenaan en de knopjes vielen er af.


Het wonderlijke aan zo'n plant is dat ze na een blad of tien spontaan splitsen in twee of drie stengels.
Dat lees ik dan, maar als het ook echt gebeurt.....dan vind ik dat dus een wonder.
Voor de stevigheid van de plant zou het ook goed zijn de eerste 5 bloemen te verwijderen.
Nou ja, die vielen er uit zichzelf al af.
Nu had ik ook wel nagedacht over 'ver-edeling' (en wat dat precies is weet ik ook niet, maar iets met kweken, kruisen en beter maken denk ik dan) en dat je wellicht geen goede planten krijgt als je het zaad zelf uit een paprika vist, maar hey....het was wel een biologische paprika geweest. Daar wordt niet mee geknoeid en gemanipuleerd toch?


Afijn, bij thuiskomst was er dus......niets te zien.


16 Planten stonden daar in de hoek van mijn kamer, veel ruimte innemend en weinig vrucht producerend.
En dus?
Ik heb er een nachtje over geslapen. Drie maanden een plant opkweken en dan gewoon op de compost......dat vond ik wel een beetje heftig.
En dus heb ik 'het' tegen ze gezegd. 
Dat ze nog twee dagen hadden. Maar dat ik dan ook iets moest zien.
En anders........
Jullie denken dat dat een grap is?
Helemaal niet, ik heb het ze echt gezegd.

En geloof het of niet......
Na twee dagen zag ik de eerste kleine ienie-mienie-paprikaatjes.


Vandaag is het zo:








En hoewel ik het ge-wel-dig vind en ze dat ook dagelijks meld, denk ik ook wel dat drie maanden kweken en dan een stuk of vier puntpaprika's oogsten ......nou ja.....hm.......dat vind ik wat karig.
Maar dat laatste vertel ik ze natuurlijk niet. 




donderdag 7 augustus 2014

Terug op honk: Kind II.

Het kind is terug. Samen met vriendin Plezier. Ze vlogen naar Portugal om daar een maand bij een stel met een logeer-kampeer-boerderij te werken. Dat leek ze wel wat. Naar het buitenland, werken en dan gratis kost en inwoning. Gistermiddag zijn ze weer geland op Schiphol. En dat vind ik  fijn.
Een dikke maand waren ze samen en ze hadden het goed, maar vonden het ook wel klaar nu.
Niet met elkaar geloof ik, maar wel met de 'vakantie'.
Ze hadden bomen gekapt, toiletten schoongemaakt, gekookt en afgewassen. 
Maar ook gezwommen en op pad geweest. Een dag per week waren ze vrij.
Wat ze ervan geleerd hebben? 
Heel veel denk ik, maar één ding was wel heel erg duidelijk toen ik haar een week of twee geleden sprak.
Ze was toen twee weken aan het werk en had nog twee weken te gaan. 

'Mam, een maand doen wat een ander zegt is eigenlijk wel heel lang'. 

Op de Facebook-pagina van haar werkadres vond ik deze foto.


Ik zat in Frankrijk, zij in Portugal......en dan deze foto......daar werd ik blij van.
Lang leve internet!

woensdag 6 augustus 2014

Goed toeven.


De vakantie, zoals die was, is voorbij.
Vanmorgen is Lief vertrokken omdat hij de komende dagen echt aan het werk moet.
Dat betekent een einde aan vier weken samen zijn en dat stemt mij altijd een beetje weemoedig.
We hebben het goed als we samen zijn.
De laatste dagen rommelden we zo wat in de rondte (nou, kampeerspullen opruimen), haalden we de kippen op bij Hannah, deden een dagje sauna en zwommen nog eens extra in het na-middagzonnetje.
Maar goed, nu is hij weer weg........oef.

Gisteravond zou hij nog even de afvalberg composthoop helpen omzetten. Op mijn aanwijzingen toog hij aan het werk. Ik zou wat lopen wieden en bewateren.........
Hannah, die we tegen kwamen in het dorp, dronk een kopje koffie mee. Ook zij stond te spitten. Tsss........en ik? Nou ja, ik keek of het goed ging. Kletste wat, vulde eens een gietertje.

En dus, na vertrek van Lief zat ik vanmorgen vroeg al in mijn tuintje....te genieten van die berg.....van de bloemen, van de sla en wortelen, van het weer en van mijn vakantie. Met koffie. Zal ik het laten zien?

Kom, ik neem jullie even mee.........


Die compostberg. Moet nog bijgewerkt, maar volgend jaar hopelijk goed te gebruiken.


De rucola stond in volle bloei. Heb de bloemen eruit gehaald, in een andere tunnel nog een keer nieuw gezaaid. De bindsla schiet bijna door, maar de overige sla is klaar. Ik heb nog één keer pluksla gezaaid.


De winterwortel moet nog groeien. De zomerworteltjes zijn klaar......


De koriander laat ik rijpen. Las dat je die zo lang mogelijk moet laten staan en nadrogen door de bos op zijn kop te hangen.




De cosmea gaat bloeien en de verbena is werkelijk prachtig. 








Van die mega-dikke afrikanen. Wat een kunstwerk als ze nog half in knop zijn......


Overal Oost-Indische kers, maar de luizen hebben nou net één van de dahlia's gekozen om zich overvloedig in te nestelen....pfffff.......


Ja, deze......morgen ga ik er met een plantenspuit met 'iets' langs.





Deze pompoen heeft al minstens een doorsnee van  30 cm. Ik kreeg één plant met de mededeling dat dit een bijzondere pompoen is. Je eet vooral de zaden. Zonder roosteren....schijnt een 'naaktzadige' te zijn. Dat vruchtvlees moet toch ook te doen zijn? Weet iemand dat?





En dan die eindeloos geurende, prachtige dille.






De uitgezaaide zonnebloemen van vorig jaar.......minstens 3 meter hoog en zo dik als een arm.....


........en de plukzonnebloemen. Leuk om te zien, maar beroerd op de vaas.



En deze? Het was een heel zakje, maar dit is het enige exemplaar dat opkwam. Zo af en toe, ergens onder de afrikanen, bloeit er één.......ik hoop op goed gevulde zaaddozen want ze zijn prachtig.

Kan ik er dagelijks van eten? Mwah.....het zou kunnen als ik elke dag worteltjes, prei, sla en courgette zou willen eten. De uien, sjalotten en aardappelen liggen al in de schuur.
Maar daar is het me ook niet om te doen hè? 
Het moet er vooral gezellig zijn, ik moet er dagelijks bloemen kunnen plukken en even zitten op mijn bankje.

En gezellig is het er.
Zoals ik al zei: Goed toeven.

(wordt vast vervolgd ;-))