donderdag 28 november 2013

Veerkracht en jeugdigheid.


Deze kleine grote man, links op de foto,  is vandaag 19 jaar geworden.
Voor het eerst is hij niet bij mij op zijn verjaardag.
Ik was de eerste die een SMS stuurde vanmorgen  en net sprak ik hem.
Hij woont samen met dat tandeloze (ja dat zie ik, maar jullie misschien niet) bekkie naast hem
in een huis in Groningen. Broer en zus.
Ze zaten met vrienden plaatjes te luisteren, want hij kreeg een platenspeler........

Overmorgen vieren we het hier.
Met opa, Lief en kinderen. Ik verheug me.
En ondertussen, zij daar, ik hier.....
mijmer ik over het leven.
Hoe je iets begint en denkt dat het voor eeuwig is.
Hoe het leven onverwachte wendingen neemt.
Hoe moeilijk dat is, maar hoe beweeglijk een mens is.
Ik hoop dat ik ze ook zo opvoedde.
Als beweeglijke mensen, met veerkracht en vreugde.



Ik ga mijn oude LP's van zolder halen.
Het zou zomaar kunnen dat de tonen van Fleetwood Mac en Supertramp
binnenkort weer uit een Gronings studentenhuis klinken.
Dat zou toch wat zijn!




maandag 25 november 2013

Een lichtje voor jou!

Vandaag stuur ik een lichtje.
Een lichtje naar jou.
Had je een slechte dag?
Kreeg je moeilijk nieuws te horen?
Bleef je almaar staan en voel je je nu gevloerd?

Ik stuur je een lichtje.



En was de dag gewoon niet zoals jij je dat bedacht had?
Of zat je haar niet goed en baalde je daar verschrikkelijk van?
Kan ook!

Ik stuur je een lichtje.



En had je een heerlijke dag en houd je gewoon van lichtjes?
Ook dat mag.

Ik stuur je een lichtje.



Want lichtjes? Die kun je nooit genoeg krijgen.
Heb een goede avond, een heerlijke nacht en.......

Morgen is er weer een dag.



zondag 24 november 2013

Warmte....



De warmte in mijn huis, de warmte in de contacten met anderen, de warmte van de dagen die voor de deur staan......... die maken dat ik de koude doorsta.
Ja, de koude.....want in mijn huis is het op toilet, slaapkamer en badkamer net zo koud als buiten.....
'Zij heeft geen tijdschriften op het toilet, slechts fleece-dekentjes' zei  mijn moeder ooit.
Het gesleep met kacheltjes is weer begonnen. De vriezer moet leeg, want als de temperatuur buiten de koelkast lager is dan daarbinnen....dan raakt mijn koelkast in de war. Dat voel je het eerst aan het brood dat in de vriezer ligt. Het is niet meer helemaal goed bevroren.

En dus snort het kacheltje, moeten deuren keurig dicht, hangt er weer een gordijn voor de voordeur en kleed ik mij aan en uit in de woonkamer. In bed stappen is heerlijk als het bed is voor-verwarmd en ik houd ervan om in een koude kamer te slapen (hoewel ik vorig jaar bij -20 wel eens een muts opzette ;-)). Maar eerlijk is eerlijk: ik hoop dat het nog even niet te hard gaat vriezen. Ik moet er wel even aan wennen.

De bank wordt meer en meer een plek waar het goed toeven is, waar mijn haakwerkje ligt te wachten of een nieuw idee geboren wordt.
De komende weken zullen op school in het teken van de naderende Kerst staan. Over een week begint Advent, Sinterklaas wordt gevierd (voor het eerst hebben we lootjes gektrokken ;-) en langzaam bereid ik me daar op voor. Wat zullen we knutselen, wat zullen we zingen?

De afgelopen weken hadden we periode dierkunde en dat was een groot succes. Nu een week rekenen en daarna taal....da's toch andere koek. De kinderen kunnen  foutloos werkwoorden vervoegen in de tegenwoordige tijd (ja echt, als 'D' s en 'T's staan daar waar ze horen)  'en dus' vertel ik de kinderen, 'ga ik jullie precies leren hoe je de werkwoorden spelt in de verleden tijd'. Eindelijk leren ze waarom je soms woorden leest als 'haatten'  en ' antwoordden'. En dat vinden ze nog tof ook. ;-).





dinsdag 19 november 2013

Geen mees te zien......

Deur was dicht, gordijnen dicht.....
Ik had een sopje en J. een netje......
Geen mees te zien. Wel poep.

De komende dagen zullen wij scherp ruiken ;-)
Mijn pimpelmezen-les blijft voorlopig keurig in mijn map zitten.

En ondertussen werken we gewoon door.
Vandaag de leeuw. De Panthera leo. Ik verheug me.

Een fijne dag allemaal!

zondag 17 november 2013

De pimpelmees ;-)


Vanmorgen kreeg ik een mailtje.
Het kwam van een kind uit mijn klas dat afgelopen zaterdag met zijn vader iets had ontdekt in de klas:

Hoi juf gisteren ontdekte wij dat er een pimpel meesje in de klas zat. ik en papa hebben geprobeerd om hem te vangen maar dat is niet gelukt,
dus wil je een netje mee nemen? We hebben de gordijnen dicht gedaan en een kommetje met water neer gezet eten was er genoeg.
Als je geen netje hebt dan heb ik er wel een.

En dus schreef ik een antwoord:

Eigenlijk wel jammer dat er morgen een spreekbeurt van B. op het programma staat over de zee-arend. We hadden het beter over de pimpelmees kunnen hebben denk ik.
Ik ben benieuwd hoeveel hij gepoept heeft morgen.
Als jij nu een netje meeneemt, dan zorg ik voor een sopje.
En dat eten??? Ik neem aan dat je de mobiel bedoelt die boven mijn bureau hangt?

Hoe is die mees nou binnen gekomen? De ramen waren dicht.......

Fijn dat je het even laat weten. Schrik ik me morgen niet een hoedje als ik de deur van de klas opendoe.

Zijn antwoord kwam vanavond:


Hoi juf 
Ik neem wel een netje mee. Tot morgen!!!!
Met eten bedoel ik de mobiel en de pot met graan!
van de heer J de k.





Jullie begrijpen natuurlijk dat ik de wereld kan voorbereiden voor morgen, maar als dat pimpelmeesje als een malle door mijn klas fladdert, hoef ik aan lesgeven niet te denken. Trouwens, als het beestje het loodje heeft gelegd, zal de eerste gang in keurige optocht naar het bos zijn om hem daar ter aarde te bestellen.
Hoe dan ook moet ik een extra 'pimpelmeesjes-les' achter de hand hebben....
Je hebt dierkunde of je hebt het niet.

Dank je Hannah! 

donderdag 14 november 2013

Prachtige luchten en sterrenvervolg.

's Morgens als ik naar school rijd, zie ik de mooiste luchten en als ik aan het eind van de middag huiswaarts keer, zie ik ze weer. Ik stop nooit om een foto te maken, maar vroeg me gisteren af waarom eigenlijk niet.
Ook de dagelijkse ritjes van en naar school kan ik onderbreken toch? Dat kwam gistermiddag ineens bij me op en dus stopte ik voor dit..........................



En vanmorgen ( ik heb de smaak te pakken) zag het er zo uit.


Da's geen straf om zo naar school te rijden toch?
Ik geniet van die prachtige wolkenluchten met op- of ondergaande zon. Auto's rijden me in rijen voorbij, want het ziet er verstild uit, maar dat is het eigenlijk niet hoor.
Omdat de doorgaande weg is afgesloten rijd iedereen massaal 'achterlangs' naar Assen. Dat begint al op de weg langs mijn huis. Het is hier al weken een drukte van belang.


Omdat ik gisteren blogde over de prachtige sterren en hoe simpel en makkelijk, laat ik jullie meteen de eerste resultaten van de kinderen zien. Gemaakt aan het werktafeltje achter in de klas.






Gisteren gemaakt, vandaag opgehangen. 




Nu we weten hoe het moet, experimenteren we verder.Wat zal het mooi worden in de Adventstijd. Er zijn ook al blauw-witte sterren, we kunnen de hele winter vooruit.


dinsdag 12 november 2013

kleurrijke sterren.....



Op Pinterest zie ik regelmatig knutsels voorbij komen gemaakt van grote koffiefilters.
Je weet wel, van  die grote ronde.
Wij gebruiken ze op school voor zo'n groot koffiezet-apparaat. Geen idee of je ze gewoon in de winkel kunt kopen, ik heb er nooit op gelet.



Vandaag heb ik eens even een paar proefjes gemaakt. Advent komt eraan, de stagiaire zou les geven en dus kon ik best even een proefje maken.......
Ik deel het met jullie. Leuk en simpel en een mooie basis voor weet ik veel wat.....
Het is een project under construction zeg maar.

Je vouwt een koffie-filter (het zijn gewoon cirkels, tsss, nooit gezien) dubbel, en nog eens en nog eens.

Dan knip je daar een ouderwets kleedje uit en volgens mij hebben we dat allemaal wel eens gedaan.


Je zet dat kleedje aan de bovenkant vast met een wasknijper.


Je neemt allerlei kleuren ecoline en doordrenkt het opgevouwen kleedje met kleur.
Eigenlijk is het geen schilderen. Je brengt kleur aan......


Eenmaal gekleurd kun je dit een dag laten liggen tot het droog is (krijg je geen vieze vingers). Met een klas kinderen zou ik dat zeker doen. 
Ik heb natuurlijk niet gewacht maar het kleedje voorzichtig uitgevouwen.
Het resultaat is prachtig.......en nodigt uit tot verder gebruik.
Hoe?
Ik weet het nog niet. Je kunt de kleedjes op papier plakken en de witte vormen met een dun stiftje inkleuren.
Je kunt de kleedjes plastificeren en voor het raam hangen. Misschien kun je ze ook opleuken met glitterlijm en als feestelijke onderzetters gebruiken......

Leuk om te doen, simpel en snel.....








maandag 11 november 2013

Hoor je de ganzen?


Ik was minstens twee weken niet in mijn moestuin geweest en er was heel wat veranderd. De zinnia's lagen plat en de kervelzaden waren overal ontkiemd. Dat wordt dus gewoon weer kervelsoep de komende week ;-)



De snijbiet, die het hele zomer een ondergeschikte rol speelde in de tuin, stond er stralend en fris bij. Het leek zelfs alsof de stengels licht gaven.


Prachtig rood en geel en zelfs in de pan bleef het een kleurenfeest.


Snijbiet heeft een speciale smaak vind ik. Ik houd ervan om het klein te snijden en te  roerbakken met knoflook, champignons, knolselderij. De smaak is licht bitter. Kan met spekjes, beetje bouillon om in te stoven en eventueel wat crĂšme fraĂźche. Met rijst of aardappelen of met brood.
Wij deden er gehaktballetjes bij. Een berg groente met balletjes dus eigenlijk.
Ik hoef het niet dagelijks op het menu, maar zo nu en dan vind ik het goed te doen.


De tuin wordt steeds meer opgeruimd, het was er een mooie dag voor. We vonden nog twee pompoenen en de winterwortels die te laat gezaaid werden zijn nu toch echt eetbaar.
En steeds hoorden we ze. En zagen we ze. De wilde ganzen.........kleine groepjes, of een grote vlucht. Op weg naar het Zuiden. Wat vind ik dat toch altijd een bijzonder gebeuren.
'Dat is een teken' denk ik dan altijd. Van wat? Ja, dat weet ik ook niet. Een teken dat je goed moet opletten omdat wonderen nu eenmaal in kleine dingen zitten. Ik houd erg van 'tekens'. Alsof het een groetje van de engelen is.....

Eenmaal thuis bij de kachel kwam er een eind aan de bol van 1000 meter Unicat. Het regenboogkleed is af. Ik ben er blij mee.


Maar ja, wat nu? Er moet natuurlijk wel gewoon gehaakt worden, daar op die bank bij de kachel.
Ik denk dat het bijna tijd is om mijn spinnewiel voor de dag te halen.
Bijna........















donderdag 7 november 2013

Sint Maarten.

Volgende week maandag is het Sint Maarten.
Omdat hier in Drenthe overal Sint Maarten wordt gevierd, vieren wij het alleen overdag op school.
Jarenlang verplaatsten wij ons feest naar de dag ervoor of erna, omdat kinderen op de 11e immers in hun eigen woonwijk willen lopen.
Sinds vorig jaar dus een feestelijke dag op school.


Nu zijn er stemmen die vinden dat je suikerbieten moet uithollen en zeker geen pompoenen. Een biet komt uit de grond, een pompoen niet. En het is juist dat geschenk uit die allerdonkerste grond dat zo symbolisch is. Uit de donkerte, voorzien van het eerste lichtje. Het eerste lichtje richting Advent is het eigenlijk. Het feest waarin belangeloos schenken voorop staat.
Sint Maarten die de arme bedelaar de helft van zijn prachtige mantel gaf en 's nachts een schoon lichtend droomgezicht kreeg. Hij werd beloond voor zijn belangeloos schenken.

Goed, die biet.........tja.......hoe snel kan iets tot dogma verworden. Mijn stagiaire, wiens kinderen op een andere Vrijeschool zitten vroeg het al met ernstig gezicht: 'O, moeten er bij jullie geen bieten uitgehold worden?' Dat Moeten en de Vrijeschool, ik houd er niet van en ik kan er niks mee.
Natuurlijk is het beeld mooi, maar heb jij wel eens 21 kinderen met plezier een biet zien uithollen? En dat het dan ook echt mooi werd? Nou, ik niet.
En dus hollen wij pompoenen uit. Kunnen we er meteen soep van maken en geurt de hele school die ochtend naar pompoensoep. En stel dat er dan Ă©Ă©n ouder is die het leuk vindt om in de klas een suikerbiet uit te hollen, dan is dat natuurlijk helemaal leuk.
En trouwens.....dankzij al die Vrijeschoolpompoenen is nu heel Nederland aan de pompoen. Ik bedoel, 15 jaar geleden kon je nergens pompoen kopen, nu koken zelfs sterrenkoks ermee en liggen ze gewoon bij de Appie. Allemaal dankzij de Vrijeschool ;-).



Maandag worden de pompoenlantaarns gemaakt, maar in aanloop naar het feest maakten alle klassen ook andere lampionnen.
En ik? En klas 4? Wij hebben ons gisteren gebogen over een prachtige lantaren. Hoog-gegrepen....jaha....juf had het zweet op de rug staan en de wangen rood, net als de kinderen......maar zie dan. Hoe mooi!



Wij hebben eerst 'nat in nat' geschilderd en het papier NIET met olie behandeld. dan zou je ze lampions niet meer kunnen lijmen. Moet je ze nieten......

Het lijkt ingewikkeld, maar het is te doen voor kinderen van 10.....
HIER is het linkje. Een hele goede werkbeschrijving!


De kinderen zijn trots en verheugen zich zo op het feest.
De dag erna mogen ze.....bij wijze van uitzondering Ă©Ă©n geschenk mee naar school nemen in hun broodtrommel.
'Ah juf....mogen het er ook twee zijn?' Nee dus.........
Een slimmerik meldde dat hij hoopte dat er dan tenminste een Kidkat gescoord zou worden, want daarvan zitten er twee in de verpakking. Ik hoop het ook, want ik weet al wie die tweede KitKat dan op gaat eten en ik wil er nog wel een liedje voor zingen ook ;-).

woensdag 6 november 2013

'Iets voor jezelf doen'.

Vanaf de eerste klas mogen de kinderen af en toe 'iets voor zichzelf' doen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik in het begin met deze klas niets kon aanvangen voordat ze iets voor zichzelf hadden gedaan. Gewoon de dag beginnen met de spreuk, liedjes, versjes en klapspelletjes zat er niet in. Ze kwamen de klas binnen en waren van meet af aan druk in gesprek met elkaar en wilden samen van alles doen.
Na het afleveren van een zesde klas waarmee ik kon lezen en schrijven, viel me dat bitter tegen.
Ik, die nooit ordeproblemen had gehad, had moeite om ze in toom te houden.

Na een week of zes heb ik het roer om gegooid. Elke dag mochten de kinderen, eenmaal in de klas, eerst iets voor zichzelf doen. Ik zorgde voor potten verf, karton, blokken, doeken, kleine knutselwerkjes en had een kast vol mogelijkheden. En toen veranderden ze van een opstandig stel in een hardwerkend klasje.
Het was fijn om te zien dat ze in dat eerste halfuur altijd uiterst zinvol bezig waren en ik begon van ze te genieten.

We beginnen de dag al lang niet meer zo. We beginnen  nu gewoon met klappen en stampen, we zeggen de spreuk en ik kan inmiddels al bijna met ze lezen en schrijven, hoewel ik nog altijd moet zorgen voor duidelijkheid en grenzen.






De afgelopen week was buitengewoon turbulent te noemen. Het was niet alleen de storm, maar er gebeurde nog veel meer.
En dus zei ik op een bepaald moment: 'Jullie mogen wel even iets voor jezelf gaan doen'.
En werkelijk, als een stel geordende mieren werden er spelletjes uit de kast gehaald, grote vellen papier aan elkaar geplakt en werd er gespeeld en getekend. Er werd zelfs gevraagd waarom we geen Kapla meer in de klas hebben. Ze wilden weer bouwen.



'Iets voor jezelf doen' lijkt een ruim begrip, maar het betekent ook dat er wel IETS moet gebeuren.
De meeste kinderen kiezen voor een spel of een tekening en meestal samen met anderen.
Er mogen ook een aantal dingen niet. Er mag niet gestoeid worden, achter elkaar aan gerend en ander tijdverdrijf.
Nu ze in de vierde zitten hadden we daar een gesprek over. Wat maakt 'iets voor jezelf doen' zo fijn? Nou....je hoeft niet op je plek te zitten, je mag met iedereen iets doen, je mag het zelf weten.........en dat voel fijn.

En juf? Juf kijkt, helpt en is voorwaarde-scheppend bezig. Sommige kinderen vinden het nog altijd moeilijk om een ander te vragen om iets samen te doen. Anderen overleggen met gemak en hoor je niet meer. Iets samen voor jezelf doen moet je ook leren. Daar hebben wij geen methode voor, dat doĂšn we 'gewoon'. En wil je liever alleen? Dat mag ook hoor. Het geeft mij altijd de tijd om goed te kijken, of soms juist niet, maar wel goed te luisteren , even een kast op te ruimen (en dan is er altijd hulp) of gewoon een kletspraatje met iemand te maken.
De trap vegen is ook een favoriet klusje. Zicht op alles, even uit de klas en een heel overzichtelijk klusje. Het geeft ook een voldaan gevoel want die trap.......pfff, die ligt altijd vol zand.

 Heerlijk vind ik zo'n uurtje. Als het gonst en roezemoest, als er in stilte gelezen of getekend wordt, als er plezier is bij een spel.








maandag 4 november 2013

Van de regenboog en meer.....

Het viel me moeilijk om te bloggen de afgelopen week.
De storm op het plein, de storm in de klas en de storm in het leven van Hannah en haar Lief en dochter had zijn weerslag op iedereen die hen kent.
En dan vrolijk bloggen? Over wat dan? Het lukte niet.

En toch pak ik de draad weer op. Letterlijk.
Samen met haar dochter reed ik van school naar huis, het waaide nog flink maar de storm was gaan liggen die maandagmiddag. En daar......recht voor ons.....verscheen een ongelofelijk prachtige regenboog. Het cadeautje van de dag. 's Avonds zei ze het nog een keer. 'Die regenboog was wel een cadeautje hĂš juf? Jazeker, een cadeautje van de engelen.

De week weefde de dagen aan elkaar en ik zit weer 'gewoon' achter mijn laptop. Ik zit 'gewoon'  te haken en ik was 'gewoon' een weekend bij mijn Lief.

En ik realiseer me van uur tot uur dat 'gewoon' helemaal niet zo GEWOON is........