vrijdag 27 september 2013

Michaël

Om te zien hoeveel soep we maakten kun je het best bij HAAR kijken.

Zij heeft ook een beter overzicht van het feest. Net als een aantal anders blog-sters (gewoon Hannah, Goed-gemutst, huisje Wools, Quadraad)......


Het weer was natuurlijk grandioos. Wie had nu verwacht dat we gewoon op kleedjes in het bos konden zitten. Dat het hele bos gehuld was in een nazomer-zonnetje. Dat we bijna te véél kleren aan hadden.......

Maar ja, ik zat al om 15.15 op mijn post en moest nog anderhalf uur wachten tot ik voor het eerst gevonden werd.......




Ik kon me een slechtere omgeving voorstellen en het was beslist geen straf.
Het stille bos, vallende eikels ( ik moest scherp luisteren.......een steeds terugkerend krakend geluid. Die wolf die komen gaat kwam nu een dan in mijn gedachten op).
Maar stil zitten in het bos........het horen van de djembé's in de verte en na verloop van tijd kinderstemmen  die steeds dichterbij kwamen.....het was sprookjesachtig mooi.




Anderhalf uur op een kleedje zitten. Ik werd er zo rustig van. Dat moet ik vaker doen. Beetje fotograferen, beetje zitten, beetje kijken, beetje luisteren.



Roepende kinderen, open monden, net te grote monden...lachende ouders.....zo hier en daar een kleuter achter benen van ouders verscholen.....ik vond het een feestje.
En dan mijn mededeling.....'Ik ben een takkenwijf'......en als takkenwijf hoef je niet meteen vriendelijk te zijn toch?

'Weet je wie het is?' vroeg een achterblijvende vader aan zijn kleuter-zoon.
Hij schudde zijn hoofd en toen ik voorstelde mijn hoed af te zetten knikte hij.
'O het is juf Carin!'.
Ik zwaaide toen ze wegliepen. 'Dan kan ze niet echt toveren hè?' hoorde ik hem zeggen.
Tja en dan ben je takkenwijf of niet: 'Dat zou ik maar niet te hard zeggen', riep ik hem na.

De kinderen uit mijn eigen klas riepen stuk voor stuk: 'Ooooooooo, je zei dat je niet kwam!' Ze hadden het zelfs thuis verteld. Er was één slimmerik die zei dat hij mijn auto had zien staan en wist dat ik er wel was.



Volgens mij heb ik nooit eerder een foto van mezelf getoond, maar deze stuurde Arnika me toe.
Het licht, de zon op mijn hoed.....een takkenwijf in volle glorie.






donderdag 26 september 2013

Ik ben mijn roeping mis gelopen.

Morgen vieren wij het Michaëls-feest op school.
Dat doen we een beetje anders dan anders......

Dit jaar doen wij dat in het prachtige bos bij de Ieberenplas (boswachterij Grolloo).
Een feest voor kinderen en ouders, aan het eind van de dag.

Ons Sint-Jansfeest viel dit jaar in het water, we bestaan dit jaar 30 jaar en toen dachten we maar iets feestelijks  met kinderen èn ouders te gaan doen. En dus is er een poort, draken-snot-drank, veel djembé's, een vossenjacht en soep met een heel groot drakenbrood.

De draak moet ook verslagen (Een fantastische draak gemaakt door HEM. Hij sneed een matras open, plakte delen op elkaar en ging met een elektrisch broodmes aan het werk HA! ).
Wat zal het een ander feest zijn dan anders. Dan vieren we het in het bosje aan de overkant bij school. Nu zal iedereen naar een onbekende plek komen, niet wetend wat er gaat gebeuren.

O ja, en morgen moeten we voor 300 man soep maken ;-). Dat wordt nog een klusje. Ja hoor, ZIJ
komt ook helpen.


Maar dat feest aan het einde van de dag, ik kan er niet bij zijn.

Echt niet......

Dat heb ik de kinderen in de klas al verteld. Ik heb belangrijker zaken te doen.Ze vinden het jammer en ik ook.



Ik ben namelijk mijn roeping mis gelopen.....Morgen ben ik TAKKENWIJF!
Ik moet nog naar zolder voor mijn bruine jurk, maar mijn hoed en takkenstok zijn af....
Takkenwijf zijn, wie wil dat nou niet.








Die bellen, dat moet nog anders. Ik lijk wel een Zwitserse koe en je hoort me van ver aankomen.
En dat is niet de bedoeling.......








Wie de vossen zijn morgen?????

Geen idee, ik ben er niet ;-)











dinsdag 24 september 2013

Borduren in klas 4.


Het is niet voor niets dat kruis-steken in klas 4 worden gebruikt bij het handwerken.
Het is de klas waar de ogen open gaan voor de wereld om de kinderen heen.
Wat werd dat de afgelopen weken akelig duidelijk.
De klas waarin verteld wordt uit de Edda, de klas waar kinderen elkaar gaan zien.
De klas waarin intens donker en fel licht elkaar afwisselen.

Kruissteken, onder en boven, structuur. Fijn werk, je moet je hoofd er goed bijhouden.
Buiten dat is het een spel  van licht en donker......

 Het is meer dan alleen maar leuke randjes na  borduren, een patroon namaken.
Het is zelf scheppen en voortborduren op dat wat ontstaan is (hoe mooi, dat woord 'voortborduren').
De kinderen maken zelf randen. De ene rand volgt de andere op en steeds weer wordt er gekeken naar het kleurgebruik.





Om het borduren extra elan  te geven houd ik er erg van om de lapjes borduurstof eerst te kleuren met textielverf. Ik gebruik daar Creall-tex voor dat ik verdun met water. Rood-geel en blauw zijn de kleuren, ze worden gemengd op de stof om de hele regenboog te krijgen.
Het is een precies werkje om de kleuren helder te krijgen. Je verdeelt je lap in drie delen en schildert (misschien is het wel meer tamponeren) steeds een derde rood, geel en blauw op een natgemaakt stuk grove Aïda. In eerste instantie laat je de kleuren nog niet mengen. Dat doe je pas als de primaire kleuren geschilderd zijn. Daarna laat je rood en blauw tot paars worden, geel en blauw tot groen en geel en rood tot oranje. Zou je kinderen de vrije hand geven dan zullen vlekken en veel bruinen ontstaan. Als het lapje  ligt te drogen, werken de kleuren namelijk nog door. Capillaire werking heet dat hè?
Het is handig om een verftafel in te richten en daar doorlopend bij aanwezig te zijn. Zou je een hele klas tegelijk aan het schilderen zetten, zullen er toch een aantal kinderen met vlekken in hun kleren naar huis gaan en het is gewoon wel textielverf.

Doordat Hannah en Arnika laatst een hele morgen in de klas waren en zij dit werk konden begeleiden , zijn alle lapjes nu klaar en konden we vandaag echt beginnen.
De eerste draadkleuren werden gekozen en om er even in te komen, zijn veel kinderen begonnen met een rechte lijn of een onderbroken lijn. Kruissteken moet je eerst goed kunnen maken voordat je met meer ingewikkelde randen begint.



 Neemt niet weg dat ze op ruitjespapier al allerlei randjes  hebben bedacht.





Alle garen is binnen, de kleuren hangen al een paar dagen uitnodigend te wachten.




Natuurlijk mogen de kinderen ook inspiratie opdoen bij elkaar.
Aan het eind van het werk mogen ze hun initialen borduren. Ik wil niet aan de naam, maar aan de randen kunnen zien van wie het werk is.
Dus geen Ajax-logo, paarden of wat al niet meer.
Dat is leuk als extra werk, maar niet het doel van de handwerklessen in klas 4.

Vandaag was het dus zover. De eerste kruissteken zijn gezet en ja, alle kruisjes moeten dezelfde kant op. Dat moet echt. Dat hoort ook bij orde scheppen en overzicht krijgen.
Met tongen uit monden werd er gewerkt en na verloop van tijd hoorde je zo hier en daar verzuchten:'Hé het is helemaal niet zo moeilijk'. 
Kijk, en dat hoor ik graag. Ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen.

Wat het uiteindelijk worden gaat? Ik zag op Pinterest een voorkant en hoes voor een multomap.

www.corrieschrijftop.blogspot.nl
De hoes zelf zullen we maken van zelf geverfde katoen. Het geborduurde lapje komt er dan voor op. Deed ik nog nooit. Eerder werden het etuis, fluitenzakken of  euritmie-tasjes (ik hoor nog een kind zeggen: 'Dat je zoiets leuks borduurt voor zo'n stom vak!').

Het allergrappigst was eigenlijk pas na de les. ZIJ kwam na schooltijd in de klas. Ze had iets moeten pakken van mijn bureau en zag het borduurwerk. En laat zij nu net afgelopen week het onderwerp 'borduren in klas 4' hebben gehad op haar handwerk-opleiding. Da's nou toch grappig hè? Het gaf stof genoeg tot napraten en we zijn vast nog lang niet uitgepraat ook. Succes Titia met je opdracht!!



zondag 22 september 2013

De Noordzee-steek.


Deze is te vinden op Ravelry



Ach, weet je wat het is?
Als je eenmaal ideeën en patronen gaat delen op een blog of op welke wijze dan ook.....
van wie is het idee dan? Iedereen doet er iets mee, verandert er wat aan en strooit het op zijn of haar manier weer de wereld in.

Ik moest er om lachen.....
Mijn omslagdoek trachtte ik een plek te geven. Te vermelden van wie ik het had, via welke weg het tot mij gekomen was, om niemand voor het hoofd te stoten. Want dat risico is er. Armbandjes, kussentjes, spreien. Voor je het weet denk je dat jij de eerste bent die iets verzonnen heeft, maar dat is natuurlijk niet zo.Als ik iets maak ben ik er ook van overtuigd dat het heus een combi van ver-zinnen is en dat wat ik ergens zag (misschien is dat wel een beetje hetzelfde ;-)). Een beetje van mezelf en een beetje van Maggi dus.

En toen dacht ik:  laat ik eens zoeken op Pinterest....
Ik heb er maar even een prikbord op Pinterest van gemaakt......en dan heb ik het nog niet eens op alle blogs waar ik het zag.
Het omslagdoek-patroon.Een geweldig patroon en raad eens wat..... dat vinden ze over de hele wereld.

klik:HIER

Zou het rondom South Bay ontstaan zijn, want zo heet die steek: The South Bay Stitch.
Of heet het zo omdat het aan golfjes doet denken en zou het dus technisch gezien ook de Noordzee-steek kunnen heten? Vind ik wel wat hebben persoonlijk. Verzin ik dat dan, of bestaat dat al....die gedachte?

Zijn er mensen die zin hebben in een Noordzee-steek-work-shop?
Met plezier leer ik het jullie als je niet uit het patroon komt.
Gezellig bij de kachel, gewoon een handwerk-bep-avondje. Lijkt me leuk.



Ik ben intussen met een nieuwe omslagdoek begonnen. Nee, niet al te groot want ik wil 'm als sjaal gebruiken.....DE NOORDZEE-STEEK!

vrijdag 20 september 2013

It's all about color!!

Ach, een kleine toegift krijgen we de komende dagen en o, wat kunnen we dat nog goed gebruiken.
Rond de 20 graden en een zonnetje...superweer om in de tuin te werken of de natuur in te trekken (stad kan ook hoor, terrasje enzo ;-)).
Ergens vorige week bespeurde ik bij mezelf ook alweer de bereidheid om de herfst te verwelkomen.
Ik ga weer meer kaarsjes branden, heb weer meer aandacht voor binnen  en de kachel is al een paar keer aan geweest.
Maar toch, in de tuin is het ook nog heerlijk....als ik naast de hele dikke uitgebloeide zonnebloem nog kleine nieuwe knoppen ontwaar, dan stemt me dat blij. Ik buig de bloem en knip die hele kleine knoppen eruit en neem het laatste restje zomer mee naar huis. 

Bij de komst van 'iets nieuws' probeer ik altijd vol dankbaarheid achterom te kijken.

Wat bracht de zomer? Wat neem ik mee de herfst in?
Een heerlijke vakantie, mijn eerste moestuin-jaar, mijn nieuwe leven zonder thuiswonende kinderen.....en niet te vergeten: mijn eigen blogs (ik heb er twee hè).


De afgelopen dagen bracht ik door op de bank en haakte kleine bloemetjes. Zocht en vond ze op internet ( bijvoorbeeld bij Ellebel.)

Daarnaast wilde ik leren hoe je die Afrikaanse granny's maakte.....(tenminste, zo heten ze op Pinterest). Een plaatje of getekende beschrijving voldoet dan voor mij. Soms vind ik dat eenvoudiger dan het woord voor woord volgen van een patroon.




En dan is het 'all about colour' hè?
De kleuren bepalen de diepte, de spanning en de sfeer van een bloemetje.
En over kleuren weet ik nog niet zoveel. Ik ben geneigd om 'regenboog-achtige' combinaties te maken, maar snap ook dat complementaire kleuren samen ook sterk kunnen werken.
En dus stap ik even uit mijn 'comfort-zone' en begin maar gewoon wat....
Mwah.....ik moet nog wennen......


En zo  probeer en doe ik wat en ben ik tevreden met van het effect.....of helemaal niet en dan haal ik het feestelijk weer uit.



En ondertussen rangschik ik al die bolletjes katoen op kleur bij elkaar......zet ze midden in de kamer en geniet ervan.


Binnenkort ga ik een workshop kleurenleer volgen en daar verheug ik me op.
De bank heb ik voor een groot deel verlaten....en ik ben al buiten geweest. Het gaat de goede kant op met mijn gezondheid, maar het duurt me veeeeeeeeeeeel te lang.


dinsdag 17 september 2013

Omslagdoek.





Bij HAAR was het haakpatroon te vinden voor een mooie omslagdoek. En dat schreef ZIJ dan weer. Los daarvan had ik hem nog op een andere blog gezien. En ja, het is zoals iedereen zegt: een mooi patroon en fijn om te haken.

Omdat mijn huisje enkelsteens is en slechts verwarmd wordt door twee kacheltjes vond ik op zijn minst dat ik een ècht warme omslagdoek moest haken en dus gebruikte ik zuivere lamswol van het gotland-lam.
Ik kocht het vorige week bij Knitted Knots.......

De wol is slechts gespoeld in soda en voelt al heerlijk zacht. Je voelt het schaap nog als het ware. Hoe anders was dat met het Rode Dekentje. Dat was ook zuivere wol, maar zo anders gewassen, gekleurd en versponnen. Een mooie warme grijze kleur is het en ik had in mijn hoofd dat ik er  een bont randje langs zou haken. (Doe eens gek ofzo)

Nu neemt zo'n omslagdoek dan toch nog weer meer wol dan je verwacht (bijna 500 gram, en dus al met al een prijzige omslagdoek), maar de wolwinkel is om de hoek en na rijp beraad haalde ik tot 2 keer een streng bij.

Ziehier het resultaat:
De breedte is 1.90 m en de lengte vanaf het midden tot de punt is bijna 1 meter.
Als je 'm kleiner maakt wordt ie naar mijn idee te klein als omslagdoek.




Langs de lange bovenkant heb ik ook met groene katoen gehaakt . Voor mijn doen (ik ben nogal basic) enorm kleurig. Leuk project en goed te doen!! Ik geef 5 sterren (tja, ik zeg ook maar wat ;-))

Hieronder het patroon.





Mijn nieuwe project? Eerst moet de griep de deur uit, want ik heb mij teruggetrokken met een dekentje op de bank. Ik ben niet goed in ziek zijn. Van zielig doen tot opstandig zijn......zoiets.
Maar koorts is koorts. Toch?

zondag 15 september 2013

Een week van uitersten....worden wie je eigenlijk al bent!


Albert: DENKEN

Schreef ik halverwege vorige week nog  over een zeer persoonlijk drama dat een kind (en familie) trof, nu zijn we ineens landelijk 'nieuws'. De Cito-scores zijn openbaar gemaakt....en iedereen kan zien hoe het gesteld is met de verschillende scholen......Vraag mij niet hoe de berekeningen exact tot stand gekomen zijn. Dat zijn dingen die ik nooit weet. Het zal wel weer een kwestie van omrekenen en gemiddelden zijn. Feit is dat we nu ineens de hoogst scorende school van Assen zijn. Tja, het kan verkeren. Nog geen jaar geleden moesten wij van de inspectie ons stinkende best doen om niet tot 'zwakke school' te vervallen en nu zijn we de nummer 1 in Assen.
Als ik zo'n bericht hoor denk ik alleen maar: En nu wordt het tijd om hard te gaan maken dat er op scholen heel goed tijd gemaakt kan worden voor kunstzinnige vakken......nu wordt het tijd om eindelijk een eind te maken aan het idee dat je op de Vrijeschool mag doen wat je wilt. Nu wordt het tijd om ons te 'profileren' en aan Sander Dekker uit te leggen dat excelleren en hoger, beter en verder echt niet de essentie van goed onderwijs raakt.
Het is mooi die 8.3. Natuurlijk zijn we daar blij mee. Maar tegelijkertijd roept het bij mij enorme weerstand op.
Ooit werd ik gefeliciteerd na de eindtoets omdat er zoveel VWO-adviezen waren. En ik werd daar bijna boos om. Hoezo is dat knap? Zou een klas vol VMBO-advies tot minder felicitaties hebben geleid? Wat zegt dat nou in vredesnaam over de kwaliteit van je onderwijs.

Ramses:VOELEN


In overleg met onze schoolleider Tonneke besluit ik om een deel van haar mail die zij aan de ouders van school schreef,  met jullie te delen.
Omdat ik het van belang vind wat ze zegt. Omdat het niet alleen goed geschreven is maar ook de essentie raakt van 'goed' onderwijs.

Welnu, een deel van de mail:

......Wat doet de weergave van de eindresultaten met de mensen die een school willen kiezen
voor hun kind? Wat wil de overheid hiermee bereiken? Openheid over het onderwijs?
Nee, dit is geen openheid. Dit is een schijn-openheid.
Naast de trots die ik natuurlijk voel word ik ook opeens overmand door angst en twijfel.
Kunnen we dit blijven waarmaken? Welke druk wordt er nu op ons gelegd? Praten we
uiteindelijk alleen maar over resultaten en opbrengsten? Waar is het kind in dit verhaal? Wat
doet dit met een kind als we alleen vanuit dit perspectief kijken en onderwijs geven?
Ik weet nu al dat ik nieuwe aanmeldingen krijg op basis van deze resultaten. Maar ik wil
graag mensen die een bewuste keuze maken voor ons onderwijs. Die samen met het college
van leerkrachten zorg dragen voor het kind.

Ik zet mijn angst en twijfel opzij en kom weer terug in mijn inspiratie en passie.
We hebben als opvoeders maar één taak; We moeten een levendige belangstelling hebben
voor ieder kind en elk kind, in de sociale context van de klas, de mogelijkheid geven om zich
op de gebieden willen, voelen en denken harmonieus te ontwikkelen. Dan zullen de
uitkomsten van de resultaten passen bij het kind.
Passende resultaten geven mij een voldaan en trots gevoel.
Zijn de resultaten zoals vermeld op het internet dan niet passend? Jazeker wel. Maar laten
we er geen competitiestrijd van maken. Misschien zien de cijfers er volgende keer wel
anders uit. En dat is ook om trots op te zijn.
Als we onszelf en elkaar maar in de ogen durven kijken en hardop durven te zeggen dat we
goed onderwijs hebben gegeven en dat we de kinderen geleerd hebben om naast de
aangeleerde cognities ook vragen te durven stellen. Opdat ze echt kunnen worden wie ze in
wezen al zijn.

Tot zover op deze zondagmiddag. Een fijne dag voor jullie allen!

Epke: WILLEN







vrijdag 13 september 2013

Na hard werken moet je goed eten. Zalm- en tonijnwraps.

Ach, ik denk dat het meer de inspiratie is dan het werkelijke recept. Ik vind de foto's zo gezellig, vandaar.


Wij zijn de laatste tijd nogal van de wraps.
Van die rode, kleine wraps.



Ik vul een deel met rucola en tonijnsalade (mayo, ketchup, peper, kappertjes, fijn gesneden rucola en een  blikje tonijn)  en een deel  met zalm, rucola en zeewier-salade (Albert...). De wraps besmeer ik eerst met crème fraîche en dan besmeer en beleg ik ze met bovenstaande ingrediënten. Ik rol ze in plastic-folie en laat ze even opstijven in de koelkast.
Ach, en schuin doorgesneden en rechtop gezet ziet het er dan zo gezellig uit. Met wat laatste bloemetjes uit de tuin......






EET SMAKELIJK EN EEN FIJN WEEKEND!





donderdag 12 september 2013

Madelief wat ga je doen?

Dagelijks schrijft Ing-things haar blog en ik geniet ervan.
Toen ze allerhande knipjes en speldjes van ooit eens had gekocht
gaf ze het één en ander weg....en ja, ook Madelief-speldjes.
En raad eens wat?
Vandaag kwam er  een pakje.....
Mèt speldjes.

De pop, die ik in het voorjaar op school won moet een Madelief worden.
Het haar is nu al een stuk Madelieveriger vind je niet?



Dank je wel Ingrid voor het verschrikkelijk gezellige pakketje dat ik van je kreeg.
Net vandaag, op mijn heilige donderdag.



Wat ik deed op mijn heilige donderdag?
Beetje haken, beetje tuin, beetje bloemen, beetje opruimen.......
O die dahlia's.....ik vind ze geweldig.
En ze bloeien maar door.
Na elk moestuinbezoek ga ik met een bosje naar huis.





En daarom nu, vandaag voor iedereen een bloemetje.
Voor Ing-things en voor al die vrouwen die een lieve reactie achterlieten.
Bijna beschaamd nam ik de 'sterktes' in ontvangst. Met een gevoel dat dat toch zeker niet voor mij zou gelden. Ik sta maar aan de zijlijn en tracht dat wat er in de klas komt zo goed mogelijk te begeleiden. Op voorhand weet je niet hoe een klas op een bericht zal reageren.
En die klas....ach, de sterkte zal ik doorgeven aan hen die het nodig hebben.
In elk geval voor iedereen een bloemetje.





Een bloemetje voor mijn vadertje (hij belde met een blij bericht) en ook nog voor mijn moedertje.......
een bloemetje voor nu
en een bloemetje voor later.


Een bloemetje voor jou....
en een bloemetje voor mij.




woensdag 11 september 2013

Soms.....



Soms moeten handen gewoon maar doen. Doen wat er staat.....gewoon, omdat het hoofd even niet denken moet. En dus haakte ik een kleedje.

Gisteren al wist ik dat een kind uit mijn klas iets vreselijks zou horen. De hele dag was hij gewoon in de klas en wist nog niet wat ik al wel wist.
Hoe moet je een kind vertellen dat dat kleine vriendje van hem........dat zijn vader zoiets doen kan........en dat dat vriendje niet meer leeft.
Berichten die wij zelf al niet kunnen bevatten.......op geen enkele manier.

Dus mijn handen moesten doen, mijn hoofd niet te veel denken.En haakte ik een kleedje.

Vandaag werd ik gebeld op school.
Hij wilde eerst zijn juf spreken, zijn verhaal kwijt, voordat hij weer op school zou kunnen komen.
En dus sprong ik na schooltijd in mijn auto en reed naar hem toe.
Het was aandoenlijk, woorden stroomden, mond werd stil, ogen groot.
Maar er was een zorgzame oma met kopjes thee en chocola, een liefdevolle mama met dekentjes en een broertje dat aan het lachen maakte.......

En dus moeten mijn handen nu weer doen, mijn hoofd niet te veel denken en haakte ik een kleedje.

En morgen? Hij wilde op school komen en er ook over vertellen.....maar dan ben ik er niet de hele dag, dan is de inval-juf er 's middags. 'Dan kom ik niet, want die ken ik nog niet goed'. Een goed besluit.
Hij wil vertellen in de klas, vrijdag misschien al. Misschien ook niet. Niemand weet het en dat is fijn. Dus zolang hij zwijgen wil, mag hij dat doen.
Ik vertrouw op kinderkracht, op kindermacht, op kinderwijsheid en op hulp van bovenaf.
Want die is er ........altijd.

En tot die tijd, moeten mijn handen doen en mijn hoofd niet te veel denken en haakte ik een kleedje.




zondag 8 september 2013

Het Rode Dekentje.

Vorige week blogde ik over die winkel met wol. Wat fijn voor die winkel dat daar zoveel positieve berichten op kwamen.....


Tijdens dat bezoekje kocht ik deze wol, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik begon met iets anders, want ik kocht wol voor twee projecten. Ik haakte me een slag in de rondte en zondagavond was ik door die wol heen.
Maar ja, dat haken hè? Dat kan me dan benemen.....Ik wil snel, rechtdoor en niet te veel gedoe.
En dus begon ik  zondagavond met het rood.  Omdat ik tot dinsdag moest wachten voor ik wol bij kon kopen voor mijn andere project. Gewoon rechtdoor haken, in kleermakerszit op de bank......
En nu is het zondag, een week later en het is af.

Wat er nu af is? Ehm, nou mijn dingetje.......
'Ja maar wat is het nou geworden?' vraagt Lief belangstellend.
'Nou gewoon, een Dingetje.....een eh...Dekentje.'
'En voor wie is dat dan?' is zijn logische vervolgvraag. Wij kennen eigenlijk niemand in onze directe omgeving die de grootte heeft waarvoor dit Dingetje bedoeld zou kunnen zijn.








En dus verzin ik van alles. 'Voor ons baby'tje' (ik ben 51 hè ;-)) probeer ik.
'Voor het nieuwe hondje, voor mijn kleinkinderen, voor het eerste
baby'tje dat geboren wordt....'
Hij kijkt me meewarig aan en snapt er helemaal niets van.
Dat je gewoon met plezier een hele week zit te haken aan iets
waarvan je niet weet waarvoor of voor wie het is.
Maar hey......dit is Het Rode Dekentje. Toevallig.
En da's niet zomaar een dekentje. Zuiver wol, 60x75 cm. en met heel veel liefde gehaakt.



Afgelopen week heb ik wol bijgekocht voor het andere project. Dus ik haak nog even door.


Omdat Lief in mijn blog voorkomt laat ik hem eerst de blog lezen, voordat ik tot posten overga.
Eigenlijk vraag ik toestemming. Hij heeft een toevoeging. 'Ik snap het juist heel goed' zegt 'íe.
Maar ja, wat hij vervolgens allemaal zegt.....over twee projecten en waarom niet één. Dan had je in één keer genoeg wol gekocht voor dat andere project waar je wèl iets aan hebt en zou je dinsdag met het volgende project kunnen beginnen.....met dat eerste project om je schouders.......
'Maar' zegt hij tot slot 'ik vind het wel heel knap van je en ook heel mooi en heel netjes en  heel kleurig'.