En ook al ben ik dan een blije juf.....ik was chagrijnig (dat woord vind ik er al lelijk uitzien). Ken je het gevoel dat je er van baalt dat je zo in de mopperstand staat, maar tegelijkertijd vindt dat er ook wel alle reden is om te mopperen? En dan heeft dat meestal weinig met de kinderen te maken hoor.
Ik vond het een troep in mijn huis, ik vond het bijna nog een grotere troep op school en ergens vandaag was ik te kort door de bocht.......
En dus dacht ik vanmiddag, na het opruimen: ik ga wol kijken bij Knitted Knots. Da's nog eens wat anders dan met de voeten op tafel en aan de wijn toch?
De nieuwe wolwinkel in Rolde, een meter of 50 van mijn huis.
Geopend terwijl ik op vakantie was. Dus bij thuiskomst......ineens een verrassing.
Je moet weten dat er in Assen en omstreken niet echt een wolwinkel is. Die was er ooit wel, een goeie ook, maar toen kwamen de jaren dat er niet meer gebreid en gehaakt werd en groeide die mooie winkel tot een knutselhuis.
En dus ben ik blij met de komst van deze winkel. Wol? Wol kun je nooit genoeg hebben ;-)
Ik kreeg een kopje thee, ik keek en koos uit (ja eh.....ik kwam niet alleen maar kijken) en liet het nieuwe visserstruien-boek inpakken als cadeautje.
Heel belangrijk. Als iemand vraagt: 'Is het een cadeautje?' Altijd JA zeggen. Een cadeautje voor jezelf is immers ook een cadeautje?
Een boek over visserstruien en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik dacht aan het boek over visserstruien dat ik begin jaren 80 leende uit de bibliotheek. Oefende er allerlei patroontjes uit, maar maakte nooit een hele visserstrui. Dus nu was het meer een impulsaankoop.........ik had immers een 'worstel'dag achter de rug. Een cadeautje vond ik op zijn plaats. Ik laat het nog even ingepakt liggen. Heb ik morgen of overmorgen weer een cadeautje.
De wol bij Knitted Knots is praktisch allemaal zuivere wol, zijde of katoen. Zij zijn begonnen als web-winkel, maar ze misten het contact met de klanten.
Ik ben altijd erg gevoelig voor mooie wol, wol met een verhaal of mooi gekleurde wol. En ik kan nooit kiezen. Ik heb zin om met zachte wol te haken......en het zal dus wel weer een babydekentje of - truitje worden. Als Lief vraag wat ik maak zeg ik steevast dan ik 'een dingetje' maak. En dus koop ik zachte wol. Voor 'een dingetje'.
Het dingetje wordt voornamelijk rood, met een beetje grijs, wit en blauw (zeg ik nu, maar het kan maar zomaar weer veranderen)
Er is wol uit Namibië, gesponnen door de vrouwen daar. Te dik voor een trui, maar prachtig voor een groot kussen of poef.
En wol met zijde uit Uruguay ......
Er is IJslandse en Noorse wol........en ook Nederlandse wol die in Denemarken versponnen is.
Er is betaalbare wol en er is duurdere wol en er is veel in natuur-tinten, maar ook fel gekleurde wol.
Lama-wol, heerlijk zacht....
......Dunne, ietwat harde, maar prachtige (ik dacht) IJslandse wol.
En ook wol met zijde.....mooi!!!!
Ik vind het een prettige winkel en dat komt ook omdat ik zelden met een echt plan naar zo'n winkel ga, maar rommel en bedenk. Ik kan nooit besluiten en vind erg veel mooi........
En dus kocht ik ook nog wol om een randje en een picootje langs mijn omslagdoek te haken (bijna af maar mijn witte wol is op, moet ik eerst bijspinnen).....en dronk mijn kopje thee.
Last but not least. Ze verkopen Soedanwol in allerlei kleuren. Op de Vrijeschool leren kinderen in de eerste klas breien met dikke wol en houten breinaalden. Heel vaak vragen ouders waar zij die wol kunnen kopen omdat hun kind thuis ook wil breien.......Nu kan ik ze door verwijzen. Bij Knitted Knots verkopen ze die Soedanwol en ook mooie dikke breinaalden.
En toen kwam de vraag. Of ik heel even op de winkel wilde passen terwijl zij pakjes naar het 'agentschap' ging brengen (pfff, postkantoren bestaan niet meer). Dan hadden mensen hun internetbestelling morgen al.....
Daar zat ik dan. Als winkeljuffrouw. Ik hoefde niets te doen, alleen maar op te passen en daar werd ik ineens erg zenuwachtig van. Temeer daar er net mensen binnenkwamen. Zij wilde een Noorse trui voor hem breien, maar hij had geen idee wat 'Noors' betekende. Ik bladerde wat, praatte wat en hoopte maar dat ze niets ingewikkelds zouden vragen of van mij verwachten. Dat deden ze ook niet hoor en het geheel duurde maar even.
Met een mooie tas ( als dank voor het oppassen) vol wol liep ik die 50 meter weer naar huis.
Wat een dag........moeizaam begonnen, maar feestelijk afgesloten. Een blij mens ben ik weer.
En is dit reclame? Ik geloof het wel, maar het is ook eigenbelang. Een wolwinkel naast de deur. Wie wil dat nu niet?